Spektakl powstał w ramach pracy kolektywnej, bez ścisłego podziału na reżysera, dramaturżkę, realizatorów i wykonawców. Początkowo działali oni w podgrupach, w których niezależnie od siebie powstawały mikro-opowieści snute z różnych perspektyw. W ostatnim tygodniu prób spotkali się wszyscy, by pracować nad sposobem montażu stworzonych wcześniej głosów. W wyniku tego eksperymentu powstał kolaż, zbiór impresji i wspólna refleksja nad końcem świata. Opowiadają nam o nim umierające drzewa, młoda dziewczyna poszukuje zimy na całym globie. W zamierzeniu kojąca opowieść  staje się poważnym klimatycznym apelem – ostrzeżeniem.