حسن شریعتمداری : بی‌گمان بخش های امنیتی و تصمیم‌گیر نظام در ایران از آنچه در این کشور می‌گذرد کاملا و حتا بیش از ما مطلع هستند. آنان از وخامت اوضاع آگاه هستند، هر چند در اعتراف به آن تزویر می‌کنند. با این حال، همگی آنان در انتظار رویدادهایی هستند که در زمینه و بستر فعلی جامعه اجتناب ناپذیر به نظر می رسند. مهران مصطفوی : یکی از تغییرات مهم در ایران این است که ترس خانه عوض کرده است. اکنون این رژیم است که می ترسد و مردم دیگر آن وحشت سابق را از نیروهای سرکوب نظام ندارند. سلام عرض میکنم آقایان حسن شریعتمداری و مهران مصطفوی، هر دو فعال سیاسی، و از شرکت شما در این میزگرد سپاسگزارم که به مناسبت آغاز سال جدید میلادی به چهل سالگی حکومت روحانیان در ایران آنهم یک سال پس از آغاز اعتراض های سراسری این کشور علیه حکومت اسلامی اختصاص دارد. از آیت الله خامنه ای تا فرماندهان سپاه پاسداران همگی هشدار می‌دهند که ممکن است چهلمین سالگرد تاسیس حکومت مذهبی در ایران با وقوع اعتراض های گسترده و بی ثباتی سیاسی همراه باشد، هر چند آنان از این آشفتگی و بی ثباتی سیاسی به عنوان «فتنه» یاد می‌کنند که سرنخش، به ادعای آنان، در خارج از مرزها و مشخصا در آمریکا و اسرائیل یا کشورهای عرب منطقه است. به عنوان نخستین پرسش آقای حسن شریعتمداری فکر می‌کنید که حکومت اسلامی ایران از بحران‌های سیاسی پیش رو آگاه است و صورت های محتمل این بحران‌ها کدام‌ها خواهند بود؟ حسن شریعتمداری : بی‌گمان بخش های امنیتی و تصمیم‌گیر نظام در ایران از آنچه در این کشور می‌گذرد کاملا و حتا بیش از ما مطلع هستند. آنان از وخامت اوضاع آگاه هستند، هر چند در اعتراف به آن تزویر می‌کنند. با این حال، همگی آنان در انتظار رویدادهایی هستند که در زمینه و بستر فعلی جامعه اجتناب ناپذیر به نظر می رسند.  اقدام های منطقه ای جمهوری اسلامی، دخالت های نظامی اش در کشورهای منطقه، در سوریه، یمن و دیگر جاها در اعتراض ها و مطالبات مردم ایران انعکاس یافته است. آقای مصطفوی شما فکر می‌کنید که ادامهٔ دخالت های نظامی ایران در کشورهای منطقه چه تاثیری بر سمت و سوی اعتراض های جاری کشور بگذارد؟ مهران مصطفوی : از دی ماه ۹۶ تغییرات مهمی در خواسته های مردم صورت گرفته است. تا پیش از دی ماه مردم با گفتن «رای من کو؟» می‌خواستند به بخشی از خواسته هایشان در داخل نظام دست یابند. از دی ماه ۹۶ کشور وارد یک پارادیم جدید شده است به این معنا که مردم حالا می گویند : «حق من کو؟». مردم از خلال اعتصاب ها و اعتراض ها خواستار حق خود هستند. مردم این را هم