W 2015 roku Meta, a właściwie ówczesny Facebook wydaje pierwszą wersję specyfikacji GraphQL, języka opisu zapytań do API, którego celem jest wydajne i mocno elastyczne pobieranie danych. A ten właśnie problem mocno doskwierał Facebookowi przy implementacji natywnych aplikacji mobilnych. Nadszedł rok 2024 i wiele organizacji przekonało się, że wdrożenie rozbudowanego i wydajnego GraphQL API nie jest zadaniem prostym...

Frontend i jego technologie rozwijają się szybko. Tym razem na horyzoncie w świecie Angulara są Signals, które mogą dość mocno zmienić podejście do projektowania systemu.

Zostać CTO i móc samodzielnie podejmować wszystkie decyzje techniczne w projekcie i mieć ostateczne zdanie na każdy temat... Taka wizja przyszłości w nawet średniej wielkości organizacji często nie ma jednak zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością. Na czym więc polega rola Chief Technology Officera i ile jest w niej realnie technologii?

Wiele osób chciałoby przy każdym projekcie pracować w green-fieldzie i móc wszystkie decyzje podejmować samodzielnie. Rzeczywistość jest jednak zwykle całkowicie inna, musimy żyć z odziedziczonym kodem i zaprojektowanym modelem. Taki green-field, w którym można zacząć projektować i wdrażać nowy model i techniki DDD, można jednak sobie wykroić.

"Jak mamy pozyskać świetnych architektów, jeśli w swojej karierze będą mieli okazję ją tworzyć mniej niż pół tuzina razy?". Dokładnie takie pytania postawił Ted Neward, szukając sposobu na doskonalenie umiejętności tworzenia architektury. I trudno się tu nie zgodzić, patrząc jak często w zespołach duże projekty powstają od samego początku. Istnieje jednak prosty sposób na rozwiązanie tego problemu.

Jeśli wycena projektu podawana jest w dwóch wersjach, z uwzględnieniem testów i bez, to z software craftsmanshipem ma to niewiele wspólnego. To tak, jakby pytać chirurga, czy może przyspieszyć operację nie dezynfekując skalpela. Jakość nie powinna być elementem przetargowym. Chyba, że pracujemy nad proof-of-concept, ale tego rodzaju projekty często lubią płynnie przejść w fazę protoduction...

Odpowiedzialność za zapewnienie jakości w projekcie nie spoczywa na pojedynczej osobie, tylko na całym zespole. A rola QA nie sprowadza się tylko i wyłącznie do projektowania i implementacji przypadków testowych w procesie inspekcji systemu, ale także na byciu adwokatem jakości w projekcie, i czasem zadawaniu trudnych pytań o to, dlaczego pewne funkcjonalności są zrobione w ten, a nie inny sposób.

Tworzenie oprogramowania nie sprowadza się jedynie do backendu, natomiast tematyka architektury front-endu do tej pory była w zasadzie zupełnie nieobecna w Better Software Design. Do tej pory, ponieważ dzisiejszy odcinek otwiera nowy rozdział w podkaście i tego rodzaju zagadnienia będą się co jakiś czas pojawiać. A rozmowy na takie właśnie tematy prowadzić będzie najlepszy znami mi architekt front-endu, Tomasz Ducin.

Błędów nie popełnia tylko ten, co nic nie robi, a szramy Wietnamu biorą się z nie z czytania książek, tylko z osadzania zawartych w nich idei w złożonej rzeczywistości konkretnych projektów. Dziś zapraszam na rozmowę o często trudnych realiach wprowadzania Domain-Driven Design do organizacji i procesach Domain Discovery.

Czy kilka twoich projektów dla różnych klientów ma dokładnie taką samą strukturę wewnętrzną, stosowane są dokładnie te same wzorce organizacji kodu i architektury? Albo wszędzie widzisz możliwość zastosowania CQRS, rozdziału na komendy i query, czy możliwość zaimplementowania taktycznych wzorców z DDD? W wielu przypadkach będzie to zapewne całkowicie uzasadnione, poza tymi, w których nie ma to większego sensu...

Domain-Driven Design jest skuteczną metodą analizy i modelowania złożonych, nierozpoznanych jeszcze problemów biznesowych. Jednak niektóre wzorce strategiczne są bardzo mgliste i mogą nie dostarczać konkretnych sposobów do działania w projekcie. Krytyka DDD w tym obszarze wydaje się mieć sporo podstaw...

W informatyce są tylko dwie trudne rzeczy: unieważnianie pamięci podręcznej i nazywanie rzeczy... A jeśli mówimy co systemach rozproszonych, to do tej krótkiej listy Phila Karltona należy dopisać jeszcze skuteczną komunikację sieciową. Projektując systemy często zapominamy o tym, jak zawodny może być to komponent. A złośliwie zawiedzie pewnie w bardzo ważnym momencie... Na szczęście możemy temu zapobiec korzystając z wzorca Transactional Outbox.

Gdy coś się dobrze zaczyna, często kończy się źle... A jednym z tego powodów w projekcie jest niekontrolowane wprowadzenie couplingu, czyli sprzęganie różnych jego elementów ze sobą. Różne komponenty nagle stają się od siebie zależne, logika biznesowa połączona z frameworkiem czy bazą danych, a w efekcie całość jest coraz trudniejsza do utrzymania i rozwoju. Zwiększając sprzężenie zmniejszamy kohezję rozwiązania, a w myśl zasad GRASP Low Coupling i High Cohesion warto postępować dokładnie na...

Mijający właśnie rok dla Better Software Design był szczególny i "naj" z wielu powodów - liczby nowych odcinków, odsłuchanych rozmów, nowych słuchaczy... Nie byłoby tego podcastu bez was, także w tym roku w formie podcastowego prezentu i podziękowania za wspólnie spędzony rok, zapraszam na odcinek specjalny.

"Jako użytkownik chcę przeszukać bazę książek, aby znaleźć kilka książek" - takiego rodzaju User Story są niestety dość typowe i w zasadzie niewiele dobrego wnoszą do projektu. A trudności, jakie często pojawiały się przy formułowaniu wartościowych User Story, skutkowały się pojawianiem różnych technik wspomagających ich rozpoznanie. Kuźnią wielu pomysłów były prace zespołów stosujących Extreme Programming w projektach Chrysler C3 i Connextra... Kompleksowe podejście zarówno do identyfikacji...

Stres w pracy nie jest rzadkim zjawiskiem. Pozostawiony sam sobie przez dłuższy czas, może zacząć wyrządzać nam więcej szkód, w tym doprowadzić do syndromu wypalenia zawodowego.

Eventy stanowią naturalny sposób komunikacji w systemach rozproszonych. Jednak przesyłanie i dalsze przetwarzanie zdarzeń z jednego systemu do drugiego zazwyczaj wymaga określonej infrastruktury i wprowadza do systemu nowy rodzaj złożoności. Zawodność przesyłania danych, unikanie wielokrotnego przetwarzania tych samych wiadomości, zapewnianie kolejności ich przetwarzania czy odpowiedniej wydajności całej aplikacji - to tylko niektóre z czekających tu wyzwań.

Encje domenowe to obok Value Objectów jeden z podstawowych wzorców implementacyjnych Domain-Driven Design. Mogą działać zarówno samodzielnie, jak i być częścią innych struktur, np. agregatów. Ale czym właściwie są encje i co odróżnia je od pozostałych wzorców taktycznego DDD?

W greenfieldzie, który jeszcze nie dotarł do środowiska produkcyjnego zazwyczaj wszystko jest dość proste. Nawet przy zupełnej zmianie koncepcji w najgorszym razie można postawić bazę danych czy środowisko od zera. Jednak gdy system działa na produkcji, trzeba wprowadzać w nim głębsze zmiany, a do tabel w bazie przywiązana jest nie tylko aplikacja, sytuacja trochę się komplikuje. Dziś zapraszam na rozmowę o wprowadzaniu EventSourcingu do projektu, na przykładzie prawdziwego systemu obsługi...

Każdy kod zostanie przetestowany, wcześniej bądź później. Pozostają jedynie pytania na jakim etapie i przez kogo zostanie to wykonane i jaki będzie tego ostateczny koszt. Gdy aplikacja staje się złożona i tworzy ją wiele różnych komponentów, proces testowania może zacząć przysparzać pewnych trudności, choćby z odwzorowaniem odpowiedniego środowiska uruchomienia testów. I tu przychodzi z pomocą biblioteka Testcontainers.

Czy nieczytelny, trudno nierozszerzalny i na dodatek zduplikowany kod może być dobry? Tak, jeśli w projekcie istotne są zupełnie inne drivery, np. w postaci oczekiwanej dużej wydajności systemu. Wówczas poświęcenie pewnych cech kodu na cześć innych wydaje się mieć dużo sensu.

Temat tworzenia oprogramowania pod konkretne potrzeby biznesowe, we współpracy z ekspertami domenowymi pojawiał się wielokrotnie w podkaście. Ale jak tworzyć oprogramowanie w modelu open-source, które będzie wykorzystywane przez innych developerów i gdzie pojedynczy ekspert domenowy nie istnieje, bo trzeba dbać o wielu różnych klientów?

Eventy świetnie pozwalają rozdzielać duże systemy na mniejsze części i i przenosić między nimi dane. Każda usługa może wówczas je przetwarzać w oparciu o własną logikę biznesową. Problem w tym, że propagacja danych w systemie jest dość prosta, ale ich usunięcie już niekoniecznie...