Mavinin derinliği Alışamadım bir türlü sığlara benim yolum derinlere derinler mavidir hasret şarkıları çalınır söylenir gönlümde o yüzden dalar dalar giderim uçsuz mavilere benim umutlarım mavi benim hüzünlerim mavi bir de emanet yüreğim var bir bilseniz masmavi Alışamadım doğru, yokluğuna sen sığları seçtin benim yolum derinlere sevemedim bir türlü alı, moru, pembeyi gönül gözü gören bilir derinler mavidir ben denizci oğluyum ben maviler yetimiyim ben denizden bir damlayım o yüzden...

Unutamamak Sen bilemezsin, paslı hançerdir yalnızlık Gelir, en can alacak yerimden vurur Sen bilemezsin, gecenin en uzak bir saatinde Bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur? Sen bilemezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı? Yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur? Tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekten El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur. Sen bilemezsin bu türlüsünü ölümün Bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle Benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur? Bu belki...

Bir Gece Ansızın Gelebilirim Bu kadar yürekten çağırma beni Bir gece ansızın gelebilirim Beni bekliyorsan, uyumamışsan Sevinçten kapında ölebilirim Belki de hayata yeni başlarım İçimde küllenen kor alevlenir Bakarsın hiç gitmem kölen olurum Belki de seversin beni kimbilir Kal dersen, dağlarca severim seni Bir deniz olurum ayaklarında Aşk bu özleyiş bu, hiç belli olmaz Kalbim duruverir dudaklarında. Ya da unuturum kim olduğumu Hatırlamam belki adımı bile Belki de çıldırır, deli olurum Sana...

Bilir Misin? Tam sınırdan kaçarken vurulmak nedir bilir misin? Nöbetçiler ha gördü, ha görecek Parmaklarının ucu dikenli tellere değdi değecek... Ama... Bir adım daha atamazsın. Uzanıp tutamazsın; Göz pınarlarında donup kalır hayallerin Planların, kaçışın, kurtuluşun Ve deler sevgi dolu yüreğini Sevgi bilmeyen bir kurşun. Bir okyanusta boğulmak nedir bilir misin? Batan bir gemiye el sallayamamak, Oturup ağlayamamak, Birkaç kulaç ötedeki Bir tahta parçasını tutamamak, Nedir bilir...

Dağ Rüzgarı Kaderde senden ayrı düşmek de varmış Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim... Seni tanımadan Hele seni böyle deli divane sevmeden Yalnızlık güzeldir diyordum Al başını, kaç bu şehirden Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara Rüzgarın iyot kokularını taşıdığı denizlere git Git gidebildiğin yere git diyordum Oysa ki, senden kaçılmazmış Yokluğuna birgün bile dayanılmazmış. Bilmiyordum... Yine de dayanmaya çalışıyorum işte Bir kır çiçeği koparıyorum gözlerine benzeyen Geçen bulutlara...

Sevi Şiiri Ben senin en çok sesini sevdim Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren Bana her zaman dost, her zaman sevgili Ben senin en çok ellerini sevdim Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak Nice güzellikler gördüm yeryüzünde En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak Ben senin en çok gözlerini sevdim Kah çocukça mavi, kah inadına yeşil Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil Ben senin en çok gülüşünü...

Bir aşk hikayesi Bir gün karşılaşacaksın. Geçen onca yıl, aslında neyi beklediğini, yüreğin çaresizce sızladığında anlayacaksın. beklediğinin “ben” olduğunu anlamayacaksın önce. Yüzyıllardır tanıyormuşsun hissi doğacak yüreğinde. Hep seninleymişim ama yokmuşum gibi. Gözlerine baktığımda, kendini asırlardır orada yaşıyormuş¸ gibi hissedeceksin. Ben gelmeden önce hayatın yolunda seyretse de onca yıl “hiç” olduğunu anlayacaksın. Asıl aradığının 'kendin' olduğunu benim gelişimle...

Baktım gülüşünden güzel şiir olur sevdim gitti... sen yüzüne sürgün olduğum kadın, madem sevmiyorsun o zaman sahip çık gözlerine... dönüp, dolaşıp, değmesinler gözlerime. belki de konuşuyordur gözlerin, ama ben gözce bilmiyorum ki... sessizce biliyorum, usulca biliyorum, masumca biliyorum... sahi sarkıntılığa girer mi acaba ayrılırken gözlerimin sana sulanması? dökmeye niyetim yok içimi... zor sığdırdım zaten. özledim. söyleyeceklerim bu kadar... kısa ve derin. bu arada " kimse benimle...

Unutamamak Sen bilemezsin, paslı hançerdir yalnızlık Gelir, en can alacak yerimden vurur Sen bilemezsin, gecenin en uzak bir saatinde Bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur? Sen bilemezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı? Yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur? Tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekten El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur. Sen bilemezsin bu türlüsünü ölümün Bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle Benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur? Bu belki...

Alışkanlık Gitgide alışıyorum sana. Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz Ellerin ellerimden uzaksa nasıl güçsüzüm bilemezsin Yanımda olduğun zamanlar; sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor, alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun Durmadan başım dönüyor verdiğin hazdan Alışkanlıklar daima korkutur beni Düşün ki ben yaşamaya bile alışkın değilim Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır Fakat şimdi sana alışıyorum Alıştıkça özlemim artıyor, daha yoğunlaşıyor. Yalnız içimde garip bir korku...

Acılar denizi Ben acılar denizinde boğulmuşum İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni Duyarım yosunların benim için ağladıklarını Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa Bir deli...

Acılar denizi Ben acılar denizinde boğulmuşum İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni Duyarım yosunların benim için ağladıklarını Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa Bir deli...

Her gece sen Her gece sen girersin rüyalarıma. Her gece sen... Paramparça olur uykularım. Karanlığın en koyulaştığı yerde kapının çalındığını duyarım. Açınca soğuk bir rüzgar çarpar yüzüme. Sen yoksun... Kilitlenir dudaklarım gözlerim karanlıklarda boşuna arar seni. Sen yoksun... Yalnızlığımı kadehlere doldurup tek başıma içmeliyim bu gece Kırmalıyım kapıları, evleri ateşe vermeliyim Sen yoksun... Zaman gitgide uzar.. Altmış saniye bir dakika.. Altmış dakika bir saat.. Ve sabahın olmasına...

Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hâtıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma. 
 Çünkü ben her gece o saatlerde
Seni yaşar ve seni düşünürüm.
Hayâl içinde perişan yürürüm
Sen de karanlığın sustuğu yerde
Beni unutma. 
 O saatlerde serpilir gülüşün
Bir avuç su gibi içime, ey yâr
Senin de başında o çılgın rüzgâr
Deli deli esiverirse bir gün
Beni unutma. 
 Ben ayağımda çarık, elimde asâ
Senin için şu yollara düşmüşüm
Senelerce sonra sana...

When I die I want your hands on my eyes:
I want the light and the wheat of your beloved hands
to pass their freshness over me one more time
to feel the smoothness that changed my destiny.

I want you to live while I wait for you, asleep,
I want for your ears to go on hearing the wind,
for you to smell the sea that we loved together
and for you to go on walking the sand where we walked.

I want for what I love to go on living
and as for you I loved you and sang you above everything,
for that,...

Bugün hiç özlemedin mi beni? Bugün hiç özlemedin mi beni? Bugünde mi geçmedim aklının kıyılarından? Ne olur çekme ellerini karanlığımdan Bir sen kaldın dünyada güzel bildiğim Zaman zaman senden uzaklaşmak isteyişimin boşuna olduğunu biliyorum. Artık kendimden bile kaçabilirim. Fakat senden asla! Sen hükmedemediğim kaderimsin benim, silemediğim alınyazımsın. Olduğun gibi seviyorum seni, olmanı istediğim gibi değil, neredeysen orada, nasılsan orda kal.. Beni şair ettin, beni adam ettin ama...

Bir gün Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum

Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum

Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak
Dökülsün...

Seni sevdim seveli Seni sevdim seveli gülüyorum nedensizce, Kimi görsem selam veriyorum, Umutla başlıyorum her güne, Gözlerim parlıyor aşkından, Sığamıyorum ne yere ne göğe, Yağmuru, toprak kokusunu daha bir seviyorum, Altında ıslandıktan sonra seninle, Senin sevdigin kazağını giyiyorum her gün, Çayı demli içiyorum sen öyle içiyorsun diye, Şeker bile atmıyorum, Sırf sen kullanmıyorsun diye, Dilimde sürekli bir aşk şarkısı, Ne varsa sevdiğin, Hepsini aklıma yazdım...

Stufen - Basamaklar Her goncanın soluşu ve gençliğin yaşlılığa dönüşmesi gibi, zaman içinde hayatın her devresi çiçeklenir. Her ermişlik ve erdemin kendi zamanı vardır ve hiçbiri sonsuza dek süremez. Yürek her zaman yolculuğa ve yeniden
başlamaya hazır olmalı. Hayat her çağırdığında, yürek, kimseye
yakınmadan, yeni başlangıçlar için kendine cesaret verebilmelidir. Ve her başlangıç içinde bir sihir bulundurur. Bu sihir bizi korur ve yaşamamıza, devam etmemize yardım eder. Hafiflikle, basamak...

Bir gün Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum

Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum

Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak
Dökülsün...

Bir Gün Anlarsın Uykuların kaçar geceleri, Bir türlü sabah olmayı bilmez, Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya Deli eden uğultudur başlar kulaklarında, Ne çarşaf halden anlar, ne yastık Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık, Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın, Onun unutamadığın hayali, Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine, Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu, Şerefin, faziletin, iyiliğin güzelliğin. Gün gelir de, sesini bir...

Bekleyen Sen, kaçan ürkek ceylânsın dağda,
Ben, peşine düşmüş bir canavarım!
İstersen dünyayı çağır imdada;
Sen varsın dünyada, bir de ben varım! Seni korkutacak geçtiğin yollar,
Arkandan gelecek hep ayak sesim.
Sarıp vücudunu belirsiz kollar,
Enseni yakacak ateş nefesim. Kimsesiz odanda kış geceleri,
İçin ürperdiği demler beni an!
De ki: Odur sarsan pencereleri,
De ki: Rüzgâr değil, odur haykıran! Göğsümden havaya kattığım zehir,
Solduracak bir gül gibi ömrünü,
Kaçıp dolaşsan da sen, şehir...

Kar Karanlığı   Bugün dünden sonra baharın elinden tutup bırakmadığı bir kışın daha isi kara   Kar karanlığında yüreğim tepesi kara bulutlara gebe bağrı döşü dolu dolu yumruk haykırıyor hayırsız geceye   Bugün yarından önce an tanıştı suyla ve taşan anlarla dolmuştu zaman baharda   Kar karanlığında yüreğim karanlığa yalnızlaşan kar tanesi yapışan gece karanlığa sabaha yaslanan kar ıslaklığında Sencer Başat Müzik: The 100 - Ağlatan Qafe

Sencer Başat - Kar Karanlığı kitabından… Haksızlığa uğramış bir yaşanmışlığın vicdanlara izdüşümü… Yürürken topraklaşan betona ağıt Yürüyorum yüreğimin en yalnız köşesini ıslatan yağmurda oğul suyu damlıyor adımlarıma sesini sağaltıyorum anılarımda kalan kadarıyla binlerce yol kat ediyorum yılda kendi içimde buluyorum adımlarımı elli metrekarelik hayal kurma hakkım olan avluda Yürüyorum bedenime dağılan yağmura anamın gözyaşı damlıyor her adımda yanağıma daha ne kadar deneyebilir bu...