قسمت ٣۷ | چه بودی اگر نبودمی   بدبختی ما در ايران به طرز مرگباری دارد مرا ويران می‌كند. مثل گردباد و طوفان، نه، درست نيست، مثل خوره نرم و آهسته دارد روح مرا می‌جود و تفاله‌اش را تف می‌كند. بايد از سيل حادثه كناره كنم‌، از چاه خود بيرون بيايم و افسارم را به دست بگيرم. اين كار را می‌كنم.     12:15  زبانِ سکوت 14:55  چه بودی اگر نبودمی 29:22  سیمرغ و کیمیا 37:05  اروپای بیمار 38:45  مهمانِ ناخوانده 44:05  گل بود به سبزه نیز آراسته شد 45:35  روحِ مجروح   لينك حمايت مالى از پادكست روزها در راه https://zarinp.al/padcasthayehamishedarmian