เทวสถานฮินดูไศวะนิกาย สร้างในสมัยพระเจ้าราเชนทรวรมัน (พระราชนัดดาของพระเจ้ายโศวรมันที่ ๑) ซึ่งทรงมีพระนามหลังสิ้นพระชนม์ชีพว่า “บรมศิวโลก” รัชสมัยของพระองค์อยู่ในราว พ.ศ.๑๔๘๗-๑๕๑๑ ลักษณะเป็นปราสาทอิฐ ๕ หลังบนฐานเป็นชั้นที่ก่อขึ้นสูงแบบ “ภูเขาวิหารจำลอง” เพื่อประดิษฐานศิวลึงค์ นามว่า “ราเชนทรภัทเรศวร”ไว้ที่ปรางค์ประธาน . ตรงฐานชั้นล่างสุดบริเวณทางขึ้นบันได มีฐานหินซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นที่ตั้งศิลาจำหลักรูปโคนนทิ พาหนะทรงของพระศิวะ แต่ภายหลังรูปโคนนทิถูกทำลายหรือถูกโจรกรรมไป เหลือแต่ฐานหินคล้ายที่ตั้งโลงศพ ชาวบ้านจึงเล่าสืบต่อกันมาว่าเป็นที่ถวายพระเพลิงพระบรมศพพระเจ้าราเชนทรวรมัน แล้วนำพระอัฐิไป “แปรรูป” หรือการวางเรียงกระดูกเป็นรูปร่างคล้ายคน อย่างที่ธรรมเนียม ไทยซึ่งรับอิทธิพลจากขอมยังปฏิบัติกันอยู่ในงานพิธีศพในทุกวันนี้ จึงมีการเรียกชื่อเทวสถานแห่งนี้ว่า“ปราสาทแปรรูป” มากกว่าจะเรียกชื่อตามจารึกว่า “ศิวโลก”