ไม่ผิดนักที่จะพูดว่า ภูฏานเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุแห่งศาสนา แต่ที่น่าอัศจรรย์ใจยิ่งกว่า คือเมื่อกาลเวลาล่วงเลยมากว่าสามศตวรรษ เหตุใดศาสนาพุทธสายวัชรยานจึงยังสถิตในจิตใจชาวภูฏาน ดั่งเชือกที่ฟั่นเป็นเกลียวเหนียวแน่นยิ่งขึ้น ปรากฏเป็นรูปธรรมให้ผู้ไปเยือนสัมผัสได้กระจ่างตา สะพานไม้ประดับธงพรหลากสีปลิวไสว ยามที่มีข้าราชการสัญจรไปทำงาน หรือชาวบ้านเดินข้ามไปทำบุญ เหมือนได้รับพรให้ชีวิตมีแต่ความเป็นสิริมงคล เสริมส่งให้พวกเขาดำรงชีวิตอย่างสง่างาม ด้วยวิถีเศรษฐกิจพอเพียง และการปกครองแบบธรรมาภิบาล สมนาม “ดรุกยุล” วิมานมังกรสันติ