ณ ลานกว้างใจกลางป้อมปราการแห่งเมืองปูนาคา ราชธานีเดิมของประเทศภูฏาน ภาพและเรื่องราวของเหล่านักเต้นระบำที่สวมหัวเป็นรูปสรรพสัตว์ทั้งหลาย ซึ่งกำลังร่ายรำด้วยการหมุนตัวจนกระโปรงบาน สลับกับการย่างสามขุมแล้วกระทืบเท้าไปตามจังหวะฉาบและกลอง ภาพที่เห็นไม่ใช่มหรสพหรือการแสดง หากคือพิธีกรรมทางศาสนา นักระบำที่เห็นก็ไม่ใช่นักแสดง หากคือพระ เณร และฆราวาสที่ฝึกฝนมาอย่างดี การร่ายรำก็มิใช่เพื่อความบันเทิงของผู้รำ หากคือการบูชาคารวะพร้อม ๆ กับการทำสมาธิอันเป็นหนทางสู่ปัญญา . การเฝ้าชมพิธีกรรมรำหน้ากาก นอกจากมาล้างบาป มารับพร และมาขัดเกลาศีลธรรมจรรยาแล้ว ยังเชื่อว่าเป็นการมาทำความรู้จักกับธรรมบาลในร่างสรรพสัตว์ เพื่อเวลาเราตายไปแล้วได้พบท่าน ก็จะไม่ตกใจกลัว แล้วท่านจะชี้นำทางเราไปสู่สรวงสวรรค์