Bazen bedenimizi depo gibi kullanıp duyguları en karanlık köşelere sıkıştırıp bastırırız. Hissizleştiririz kendimizi. Sonra da onları ağrı, dengesizlik, sıkışma, nefesalma zorlukları, farklı bölgelerde rahatsızlık, hastalık olarak hissederiz. Gün içeresinde bir sürü duyguyu denetleyebiliriz. Hep “iyi” hissetmek isteriz ve “kötü” duyguları bastırırız. Doğal olarak “Kötü” duyguda kalmak istemeyiz. Duygu kendi başına sadece duygudur, ona anlamı yükleyen bizleriz. Onu “kötü” ve “iyi” diye ayıran, anlamlandıran biziz. Konforsuz duyguların, bizim için harika birer öğretmen olduklarını biliyor muydunuz? Onlar bize neye ihtiyacımız olduğunu, hangi ihtiyacımızı karşılamadığımızı işaret ediyorlar. O zaman gel birlikte Duygusal Zekayı geliştirelim.