นอกเหนือจากการเป็น “เมืองท่าอากาศยาน” พาโรยังเป็นเมืองที่ตั้งวัดเก่าแก่ที่สุดของภูฏาน เป็นสมรภูมิรบที่ชาวมังกรมีชัยชนะเหนือศัตรูผู้รุกรานเบ็ดเสร็จเด็ดขาด จนสามารถตั้งประเทศนี้ขึ้นมาได้ ที่สำคัญ ยังเป็นชัยภูมิมงคลที่องค์ศาสดาที่ชาวภูฏานนับถือสูงสุด เคยมาประทับนั่งสมาธิเจริญสติภาวนา อีกทั้งผืนธงแห่งศรัทธาในศาสนาพุทธนิกายวัชรยานผืนใหญ่ที่สุด เก่าแก่สุด ๆ ก็อยู่ที่เมืองนี้

ความชาญฉลาดในการทำกงล้อมนตราและธงมนตรา ไม่เพียงแต่สร้างพลังใจในชีวิตให้ชาวพุทธวัชรยาน พลังใจที่มีมนตราคอยปกป้องคุ้มครองอยู่ทุกขณะจิต แล้วยังซ่อนนัยของการเผยแผ่ศาสนา เพราะมนตราอาจล่องลอยไปสถิตในจิตใจใครก็ตามที่อาจเป็นคนนอกศาสนา อุปมาดั่งมีเกสรดอกไม้แห่งคุณความดีปลิวไปติดผู้ผ่านทาง ถือเป็นกุศลผลบุญประการหนึ่ง

ไม่ผิดนักที่จะพูดว่า ภูฏานเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุแห่งศาสนา แต่ที่น่าอัศจรรย์ใจยิ่งกว่า คือเมื่อกาลเวลาล่วงเลยมากว่าสามศตวรรษ เหตุใดศาสนาพุทธสายวัชรยานจึงยังสถิตในจิตใจชาวภูฏาน ดั่งเชือกที่ฟั่นเป็นเกลียวเหนียวแน่นยิ่งขึ้น ปรากฏเป็นรูปธรรมให้ผู้ไปเยือนสัมผัสได้กระจ่างตา สะพานไม้ประดับธงพรหลากสีปลิวไสว ยามที่มีข้าราชการสัญจรไปทำงาน หรือชาวบ้านเดินข้ามไปทำบุญ เหมือนได้รับพรให้ชีวิตมีแต่ความเป็นสิริมงคล เสริมส่งให้พวกเขาดำรงชีวิตอย่างสง่างาม ด้วยวิถีเศรษฐกิจพอเพียง และการปกครองแบบธรรมาภิบาล สมนาม...

มีคำกล่าวว่า ไคเบอร์คือทางผ่านของทองเปอร์เซีย แร่เหล็กกรีก หนังสัตว์ตาร์ตาร์ อัญมณีโมกุล แร่เงินอัฟกัน เหล็กกล้าอังกฤษ ซึ่งล้วนถูกราดรดด้วยเลือด เนื้อและชีวิต . ในท่ามกลางความสูงใหญ่ของเทือกเขาฮินดูกูษ ที่ทอดทะมึนอยู่ในดินแดนซึ่งปัจจุบันคือภาคเหนือของปากีสถานและอัฟกานิสถาน "ไคเบอร์" คือช่องเขาเดียวที่เชื่อมเอเชียกลางกับอินเดีย และที่สำคัญคือเชื่อมยุโรปกับเอเชีย จนกล่าวได้ว่า “ไคเบอร์” คือตัวเลือกสุดท้ายที่กษัตริย์นักรบทั้งหลายมุ่งหมายจะเอาชนะ เพื่อพิสูจน์ว่าเขาจะยืนอยู่ในฐานะ “ผู้แพ้” หรือ...

สายการบินปากีสถานแอร์ไลน์ ตีพิมพ์พระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (ในหลวงรัชกาลที่9) และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ไว้ในบทความ “เฉลิมฉลอง 50 ปี ปากีสถานแอร์ไลน์” โดยในภาพ ทรงประทับยืนเพื่อฉายภาพกับนักบินและผู้บริหารสายการบิน เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2505 ระหว่างเสด็จฯ เยือนปากีสถานอย่างเป็นทางการ ครั้งแรกและครั้งเดียวในประวัติศาสตร์

มุสลิมปากีสถานดำรงตนแบบ “Moderate” คือพอดี ๆ ไม่ตึง ไม่หย่อนจนเกินไป ในพิธีเปิดเทศกาลคันธาระ ปากีสถานเพียงยืนยันความเป็นประเทศอิสลามด้วยการมี “โต๊ะครู” ขึ้นมาสวดอ้อนวอนให้องค์อัลเลาะห์ประทานความโชคดีมีชัยให้ผู้เข้าร่วมประชุมเป็นรายการสั้น ๆ รายการแรก แล้วต่อจากนั้นก็ว่าด้วยเรื่องพุทธศาสนาสมัยคันธาระล้วน ๆ ไม่ต่างจากพิธีการไทย ที่ประธานต้องจุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัยก่อนเปิดการประชุมครั้งสำคัญ

ทีละเรื่อง ทีละภาพ พาไป เปิดโลกปากีสถานให้ลึกซึ้ง แหล่งโบราณคดีและพิพิธภัณฑ์สมัยคันธาระที่อังกฤษวางรากฐานไว้ให้อย่างดี เป็นที่ตั้งเมืองมหาวิทยาลัยเก่าแก่ที่สุดในโลกอย่าง “ตักสิลา” คนไทยรู้จักชื่อนี้ดีว่าเป็นแหล่งเรียนรู้ศิลปะวิทยาการสมัยโบราณ แต่น้อยคนจะรู้ว่าตักสิลาเคยเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนาสมัยคันธาระ และปัจจุบันตักสิลาก็อยู่ในแคว้นปัญจาบ ไม่ไกลจากอิสลามาบัด เมืองหลวงของปากีสถานนี่เอง

อัสตานา คาซัคสถาน พ.ศ.2534 ปีที่คาซัคสถานประกาศเอกราช รัฐบาลนาซาร์บาเยฟประกาศโครงการย้ายเมืองหลวงจากอัลมาตีสู่อักโมลา จากนั้นก็เนรมิตศูนย์ราชการใหม่สไตล์แฟนตาซีขึ้นในเมืองหลวงใหม่ ทางทิศใต้ของแม่น้ำอิสชิม ภายในเวลาเพียง 6 ปี กระทั่งเดือนธันวาคม 2540 จึงย้ายเมืองหลวงอย่างเป็นทางการ ก่อนจะเปลี่ยนชื่อ “อักโบล่า” เป็น “อัสตานา” ซึ่งแปลว่า “นครหลวง” นั่นเอง

ออกเดินทางจากกรุงทาชเคนท์ เมืองหลวงของอุซเบกิสถาน มุ่งสู่เมืองอัลมาตี อดีตเมืองหลวงของคาซัคสถาน และกล่าวได้ว่าเป็นหัวเมืองเศรษฐกิจของกลุ่มประเทศเอเชียกลาง แต่สิ่งแวดล้อมรอบ แทบไม่มีอะไรส่งบอกความเป็น “เอเชีย” แม้แต่น้อย เพราะที่เด่นตระหง่านอยู่เบี้องหน้า คือ “เซ็นคอฟ” (Zenkov) โบสถ์ในศาสนาคริสต์นิกายอิสเทิร์นออร์โธด็อกซ์ ที่มียอดโดมรูปหัวหอมสีทองอร่าม กับตัวโบสถ์ไม้สีลูกกวาดประดับลวดลายโดดเด่นสะดุดตา อายุเก่าแก่ถึง 104 ปี

ซามาร์คานด์ ราชธานีเดิมของอุซเบกิสถาน สมัยที่ชาวอุซเบกตกอยู่ใต้อำนาจโซเวียตรัสเซียแล้วใจหาย เพราะไม่เพียงแต่ถูกลอกทองที่ใต้เพดานโดมมัสยิด แต่รัสเซียยังพยายามอย่างหนักที่จะทำให้ชาวอุซเบกเปลี่ยนศาสนา ถึงขั้นออกกฎหมายลงโทษบุคคลที่มีคัมภีร์อัล กุรอ่าน ห้ามสตรีมุสลิมคลุมผม คลุมหน้า ฯลฯ แต่ไม่อาจทำลายแรงศรัทธามหาศาลที่มีต่อพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขาได้  มัสยิด สุสาน โรงเรียนสอนศาสนาอันดารดาษ ที่ล้วนได้รับการดูแลรักษาอย่างดีเยี่ยม คือบทพิสูจน์ความจริงข้อนี้...

“อุซเบกิสถานแอร์ไลน์” บินตรงจากทาชเคนต์ สู่สนามบินสุวรรณภูมิสัปดาห์ละ 2 เที่ยวบิน และยังบินไปอีกหลายมหานครทั่วโลก ไม่ผิดนักที่จะกล่าวว่าทาชเคนต์คือประตูบานใหญ่ที่เปิดภูมิภาคเอเชียกลางสู่สายตาชาวโลก เพราะชัยภูมิที่ตั้งของอุซเบกิสถานอยู่ราวกึ่งกลางของภูมิภาคนี้พอดี . ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ผิดเช่นกัน ที่จะกล่าวว่า ตลาดชอร์ซูคือประตูสู่ทาชเคนต์ เพราะตลาดแห่งนี้ตั้งตรงจุดที่เคยเป็นชุมทางการค้าบนเส้นทางสายแพรไหม เมื่อกว่าพันปีมาแล้ว ตัวตลาดทรงกลม มีหลังคารูปทรงกระโจมในปัจจุบัน...

โทษ(ส)ถานที่อยากไป สารคดีสัญจร เพื่อสร้างสรรค์ความเข้าใจระหว่างเพื่อนมนุษย์ บอกเล่าประสบการณ์การเดินทางไปเยือนกลุ่มประเทศเอเชียกลาง ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักนักในแง่ของการเป็นเป้าหมายในการท่องเที่ยวของคนทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นประเทศ “อุซเบกิสถาน” “คาซัคสถาน” หรือแม้แต่ “อินเดีย” (รัฐสิกขิมและรัฐอัสสัม) และ “ภูฏาน” ก็ยังนับว่ามีคนไปเยือนไม่มากนัก โดยผสมผสานเรื่องราวการเดินทางในต่างวาระ ด้วยลีลาภาษาที่ไพเราะ บวกความรู้สึกนึกคิดของผู้เขียนเข้ากับข้อมูลความรู้ทั้งทางประวัติศาสตร์ โบราณคดี ศิลปวัฒนธรรม...

จารึกที่ปราสาทพระขรรค์ระบุว่า ณ บริเวณที่เป็นสมรภูมิรบซึ่งพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ ได้รับชัยชนะเด็ดขาดเหนือพวกจามนั้น นอกจากจะโปรดฯให้สร้างปราสาทชัยศรี หรือปราสาทพระขรรค์แล้ว ยังทรงสร้างสระชัยศรี หรือเกาะราชยศรี ในราว พ.ศ.๑๗๓๔ ไว้เป็นที่ประดิษฐานปราสาทแห่งหนึ่ง ซึ่งภายหลังเรียก “ปราสาทนาคพัน” สำหรับเป็นสระน้ำใช้ชำระล้างบาปและรักษาพยาบาลเหล่าทหารที่บาดเจ็บจากศึกสงคราม ตลอดจนรักษาพสกนิกรของพระองค์ที่เจ็บไข้ได้ป่วย อาจกล่าวได้ว่า “ปราสาทนาคพัน” มีสถานะดั่ง “โรงพยาบาลประจำพระนครหลวง”...

ยังมีข้อถกเถียงว่าชื่อ “ปราสาทตาพรหม” มีที่มาอย่างไร บ้างว่าหมายถึง “บรรพบุรุษผู้เป็นพรหม” หรือ “พระพรหมผู้เฒ๋า” แต่ในจารึกระบุว่าชื่อของปราสาทแห่งนี้คือ “เรียชวิเฮียร” หรือ “ราชวิหาร” ทว่า เมื่อนักโบราณคดีฝรั่งเศสมาค้นพบครั้งแรกยังไม่ได้อ่านจารึก จึงเรียกชื่อปราสาทตามชื่อชาวบ้านที่ดูแลวัดแห่งนี้อยู่คือ “ตาพรหม” หรือในสำเนียงเขมรว่า “ตาโปรม” เช่นเดียวกับเรียกปราสาทนครธมว่า “บายน” ซึ่งมาจากภาษาฝรั่งเศสแปลว่า “ต้นไทร” เนื่องจากเมื่อแรกค้นพบปราสาทบายนมีต้นไทรปกคลุมอยู่รกไปหมด

เทวสถานฮินดูไศวะนิกาย สร้างในสมัยพระเจ้าราเชนทรวรมัน (พระราชนัดดาของพระเจ้ายโศวรมันที่ ๑) ซึ่งทรงมีพระนามหลังสิ้นพระชนม์ชีพว่า “บรมศิวโลก” รัชสมัยของพระองค์อยู่ในราว พ.ศ.๑๔๘๗-๑๕๑๑ ลักษณะเป็นปราสาทอิฐ ๕ หลังบนฐานเป็นชั้นที่ก่อขึ้นสูงแบบ “ภูเขาวิหารจำลอง” เพื่อประดิษฐานศิวลึงค์ นามว่า “ราเชนทรภัทเรศวร”ไว้ที่ปรางค์ประธาน . ตรงฐานชั้นล่างสุดบริเวณทางขึ้นบันได มีฐานหินซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นที่ตั้งศิลาจำหลักรูปโคนนทิ พาหนะทรงของพระศิวะ แต่ภายหลังรูปโคนนทิถูกทำลายหรือถูกโจรกรรมไป...

นับแต่พระเจ้าชัยวรมันที่ ๒ สถาปนาอาณาจักรขอมที่เป็นปึกแผ่นเป็นครั้งแรก ณ มเหนทรบรรพต คือ เขาพนมกุเลน ตั้งแต่ พ.ศ.๑๓๔๕ แล้ว ต่อมาทรงย้ายราชธานีมายังพื้นที่ซึ่งปัจจุบันเรียก ตำบลโลเลย หรือ ร่อลวย ห่างจากตัวเมืองเสียมเรียบปัจจุบัน ๑๕ กิโลเมตร โดยทรงเฉลิมนามราชธานีใหม่ของพระองค์ว่า “หริหราลัย” แปลว่า “ที่ประทับของพระศิวะและพระนารายณ์” . ภายในอดีตราชธานีหริหราลัย มีปราสาทหรือเทวสถานสำคัญ ๓ แห่ง คือ ปราสาทพะโค บากอง โลเลย ซึ่งนักโบราณคดีจัดเป็น “ศิลปะแบบพะโค”

ปราสาทบันทายสรีเป็นเทวสถานที่มีลักษณะพิเศษหลายประการ คือ เป็นปราสาทหลังเล็กมาก แต่มีลวดลายจำหลักละเอียดอ่อนช้อยเป็นที่สุด ซึ่งในทางวิชาการจัดเป็นภาพจำหลักนูนสูง คือกว้านหินเข้าไปลึก จนภาพนูนออกมามากเกือบจะลอยตัว . ประการต่อมา บันทายสรีจัดเป็นศิลปะยุคก่อนนครวัด เก่าแก่กว่านครวัดถึงราว ๑๕๐ ปีและถือเป็นยุคแรกของประวัติศาสตร์ศิลปะขอมที่มีการจำหลักเรื่องราวสรรเสริญเทพเจ้าในหลายฉากหลายตอนอย่างละเอียด โดยที่ก่อนหน้านั้น จะมีการจำหลักเฉพาะภาพบุคคล เช่น ภาพพระศิวะ พระนารายณ์ ฯลฯ เท่านั้น

ภาพจำหลักที่ระเบียงด้านนอกของปราสาทนครธม หรือ “บายน” ทั้ง ๔ ทิศ มีความยาวรวมกันถึง ๑,๒๐๐ เมตร ในภาพจำหลักทั้งหมดสามารถนับรวมรูปคนและสัตว์ต่าง ๆ ได้ถึง ๑๑,๐๐๐ ร่าง เนื้อหาภาพมีความแตกต่างกับปราสาทนครวัด ซึ่งมุ่งรับใช้ศาสนา จึงจำหลักภาพเทพเจ้าในศาสนาฮินดูคือพระวิษณุในอวตารต่างๆ ที่พระเจ้าสุริยวรมันที่ ๒ ผู้ทรงสร้างนครวัดนับถือ แต่ภาพจำหลักที่ปราสาทบายนเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์การสงครามระหว่างขอมกับจาม เพื่อมุ่งเชิดชูพระเกียรติคุณพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗...

ภาพกวนเกษียรสมุทรมีลักษณะแตกต่างจากภาพจำหลักอื่น ๆ ของนครวัด คือเป็นการเล่าความในฉากสำคัญเพียงฉากเดียว คือฉากกวนเกษียรสมุทร กินพื้นที่ฝาผนังทิศตะวันออกฝั่งใต้ทั้งหมดถึง 150 ตารางเมตร ขนาดลำตัวของเทวดาและยักษ์ที่กำลังกวน จึงมีขนาดใหญ่เกือบเท่าตัวคนจริง

ในการเข้าชมมหาปราสาทนครวัด นอกจากโครงสร้างทางศิลปะสถาปัตยกรรมแบบ “ปราสาทหิน” หรือ “เทวาลัย” อันใหญ่โตโอฬาร สมกับเป็นทิพยวิมานของเทพเจ้าบนโลกมนุษย์แล้ว ยังมีภาพจำหลัก (แกะสลัก) ลงบนผนังหินที่ “ระเบียงคด” ชั้นนอก . ทีละเรื่องทีละภาพ ตอนนี้จะพาไปรู้จักกับภาพจำหลักที่ระเบียงคดปราสาทนครวัดกัน

 “สดกก๊อกธม” เป็นปราสาทขอมที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนไทย-กัมพูชา เขตกิ่งอำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว เป็นเทวสถานฮินดูไศวนิกาย สร้างด้วยหินทรายหันหน้าไปทางทิศตะวันออกคือประเทศเขมร . คำว่า “สดกก๊อกธม” แปลว่าแหล่งต้นกก อาจมีที่มาจากการที่ชัยภูมิที่ตั้งมีต้นกกมาก ความสำคัญของปราสาทนี้อยู่ที่การค้นพบศิลาจารึก ๒ หลัก ที่ไขความลับว่าทำไมขอมต้องสร้างปราสาท ปัจจุบันจารึกดังกล่าวเก็บรักษาไว้ที่หอสมุดแห่งชาติ กรุงเทพมหานคร . ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนร่วม กองทุนส่งเสริมงานวัฒนธรรม กรมส่งเสริมวัฒนธรรม...

อวตารที่ ๗ ของพระนารายณ์ คืออวตารเป็นพระราม ในมหากาพย์รามายณะ หรือ “รามเกียรติ์” มหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่อีกเรื่องหนึ่งของอินเดีย ที่มุ่งสรรเสริญวีรบุรุษคือพระราม ในฐานะนารายณ์อวตารลงมาปราบพวกยักษ์ ตัวแทนของฝ่ายอธรรม ทั้งนี้ มหากาพย์รามายณะฉบับเก่าแก่ที่สุด แต่งโดยฤษีวาลมิกิเมื่อ ๓,๐๐๐ ปีก่อน . ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนร่วม กองทุนส่งเสริมงานวัฒนธรรม กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม ที่เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางครั้งนี้

ถือเป็นอวตารสำคัญที่สุดของชาวฮินดูไวษณพนิกาย คือการที่พระนารายณ์อวตารเป็น “กฤษณะ” หนุ่มเลี้ยงโคผู้มีเสน่ห์เป็นที่ติดใจนางโคปี (สาวเลี้ยงโค) อีกทั้งยังมีฤทธิ์เดช มีพละกำลังเหนือมนุษย์ เกิดมาเพื่อปราบพญากงส์ ผู้รุกรานกษัตริย์แว่นแคว้นต่าง ๆ ในอินเดียนิยมวาดและแกะสลักภาพกฤษณะเป็นคีตศิลปินยืนเป่าปี่เล้าโลมใจนางโคปี . ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนร่วม กองทุนส่งเสริมงานวัฒนธรรม กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม ที่เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางครั้งนี้

เทพผู้มีหน้าที่ปกป้องคุ้มครองโลก จึงมักอวตาร (แบ่งร่างมาเกิด) ลงมาบนโลกมนุษย์ทุกครั้งที่โลกเกิดทุกข์เข็ญ ถึง ๑๐ ครั้งหรือ ๑๐ ปาง แต่บางตำนานก็ว่ามีถึง ๒๒ ปาง พระนาม “นารายณ์” มาจากคำว่า  “นารา” แปลว่า น้ำ และ “อยน” แปลว่า การเคลื่อนไหว รวมความว่า “ผู้เคลื่อนไหวในน้ำ” เนื่องจากโดยปกติพระองค์จะประทับบรรทมในทะเลน้ำนมหรือเกษียรสมุทร อีกทั้งยุคแรกของการอวตาร ทรงอวตารเป็นสัตว์น้ำ เช่น ปลาและเต่า ปางทั้ง ๑๐ ของพระนารายณ์ หรือ “นารายณ์อวตารสิบปาง” . ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนร่วม กองทุนส่งเสริมงานวัฒนธรรม...

พระศิวะร่ายรำ เป็นภาพที่ชาวฮินดูไศวะนิกายนิยมประดับไว้ที่ศาสนสถานเพื่อยกย่องพระศิวะในฐานะเทพผู้คุ้มครองและทำลายโลก โดยการร่ายรำของพระศิวะทำให้โลกหมุนเวียนเปลี่ยนกาละเวลา เช่น เมื่อโลกก้าวสู่สหัสวรรษใหม่ ชาวฮินดูอธิบายว่าเกิดจาก “ศิวนาฏราช” ซึ่งหากพระองค์ทรงร่ายรำในจังหวะที่พอดี โลกจะสงบสุข แต่หากพระองค์ทรงร่ายรำด้วยจังหวะร้อนเร่า รุนแรง โลกก็จะเกิดกลียุค . ขอขอบคุณ ผู้สนับสนุนร่วม กองทุนส่งเสริมงานวัฒนธรรม กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม ที่เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางครั้งนี้