درود یعنی چه، و با «سلام» چه فرق دارد؟ و چرا نام های شاهنامه ای، در کشورهای ما دوباره ظهور کردند؟ موجی از مردمان ما، از دهه های گذشته به این سو، در تلاش احیای فرهنگ کهن و به باور آنان، اصیل خود استند. در برنامهء امروز دو بخش کلیدی این برگشن به «اصالت» اولی را، که یکی اسم گذاری است و دیگری سلام کردن، با آقای مهدی زاده کابلی، نویسنده و دانشنامه نویس، در میان می گذاریم. درود یعنی چه؟ و با «سلام»، چه فرق دارد، و چرا کسانیکه میخواهند از فرهنگ عربی به فرهنگ آبایی خود برگردند، بجای «سلام»، «درود» میگویند؟ آقای مهدیزاده کابلی میگوید که سلام به معنی آرزوی سلامت کردن است. بدرود و درود از اصطلاحات فارسی استند که در زبان های مجاور هم برای خود جا باز کرده اند. بدرود به معنی ترک کردن است. و اما این که چرا این اصطلاحات ظهور دوباره کرده اند، بر میگردد به اینکه مردمان ما در جستحوی هویت خود استند. این هویت جویی قبل از افغانستان در ایران آغاز شد، و خانواده ها در کنار نام های اسلامی، مانند احمد و محمد و علی از نام های شاهنامه ای هم، برای نامگذاری بر فرزندان خود استفاده کردند، بعد ها، بخصوص بعد از کار های آقای «کهزاد» در زمین‌تاریخ، در افغانستان هم برگشت به هویت اصلی مروج شد. یما، که همان جمشید است، ولی به روایت دیگر، در افغانستان به عنوان اسم و همچنان کنشکا و اسامی دیگر، مورد استفادهء بیشتر قرار گرفتند. در ارتباط این اسامی با گریز از دین، آقای مهدی زاده میگوید که این ارتباط حتمی نیست، و از این اسامی در خانواده های معتقد و مسلمان هم استفاده میشود.