Het Limburgs meisje Connie Palmen dacht vroeger dat intelligentie bij haar broers hoorde. Ze groeide op in een tijd dat gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen nog niet vanzelfsprekend was. Lang heeft ze zich ook gedragen als een man. Ze leidde een volgens haarzelf “mannelijk leven" waardoor ze ook besloot dat kinderen voor haar als schrijver niet waren weggelegd. Inmiddels omarmt ze ook haar vrouwelijkheid en heeft ze inmiddels ook geleerd vriendinnen te maken.