Deze week schuift Tijs van den Brink aan. Samen met Joram en Cocky staan ze stil bij de tragische aardbeving op de breuklijn tussen Turkije en Syrië. Joram en Tijs analyseren de houding die zij als journalisten aannemen ten opzichte van rampen. In hoeverre hebben zij door de jaren heen een dikke huid opgebouwd? En hoe verhoudt de rol van de journalist als boodschapper van nieuws zich ten opzichte van emoties? ‘Ik kies met terugwerkende kracht of ik iets laat binnenkomen’, vertelt Tijs. ‘Meehuilen is ook een kracht’, vindt Cocky. De ophef rondom eerder geschreven verhalen door Pim Lammers als Kinderboekenweekgedicht schrijver ging het panel niet in de koude kleren zitten. Ook de actievoerders van Civitas Christiana achter de petitie tegen Lammers blijven niet onbesproken. Tijs vraagt zich af of we nog het gesprek met elkaar kunnen voeren zonder direct in bepaalde hoeken geplaatst te worden. ‘Het woord pedofiel betekent direct het einde van een gesprek.’  ‘Er zit een error in onze vrijheid van meningsuiting’, zegt Cocky terwijl ze de groep Civitas Christiana probeert te duiden aan de hand van hersenstructuren. Een genderneutraal gebed? En een noch mannelijk, noch vrouwelijke God? De Anglicaanse kerk gaat onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om gebeden genderneutraal te laten klinken. Cocky vindt deze verandering niet relevant voor het geloofsleven. ‘Geloven moet genderoverstijgender zijn.’ Tijs plaatst daar zijn vraagtekens bij ‘Als de Bijbel door de grondtekst aanleiding geeft om ook in vrouwelijke termen te spreken ben ik voor.  Maar als het onder maatschappelijke druk gebeurd vind ik dat irritant.’