1968. Een jonge Estse componist wordt in de Sovjet-Unie op het matje geroepen. Zijn werk is te experimenteel, zijn boodschap te religieus. Arvo Pärt belandt in een crisis. Hij trekt zich terug als een kluizenaar en verdiept zich in Middeleeuwse gezangen. Enkele jaren later slaat hij terug met een nieuw soort muziek, die zeer spiritueel klinkt en waarvoor hij een eigen composietechniek bedacht heeft: tintinnabuli. Moeilijke woorden: arpeggio en minimalisme Beste uitvoering: Anne Akiko Meyers