In 2019 kreeg Jan Ceuleers - oud-VRT-baas, maar vooral de papa van Barbara - de diagnose Alzheimer. Al in datzelfde gesprek zei hij volgende gevleugelde woorden: “als de tijd rijp is, wil ik euthanasie”. En zo geschiedde: op 23 november 2020 moest Barbara afscheid nemen van haar grote held. 'Veel te vroeg, want hij was nog veel te goed, nog veel te ad-rem, nog veel te grappig, nog te veel mijn papa', aldus Barbara. De huidige wet eist immers volledige wilsbekwaamheid, als je euthanasie bij psychisch lijden aanvraagt. Mensen met dementie moeten dus afscheid nemen als ze door de maatschappij – en hun naasten – nog als ‘gezond’ aanzien worden.  Aan de hand van het verhaal van haar papa, gaat Barbara dieper in op het wetgevend kader en vertelt ze over de nood aan versoepeling. Dankzij dit prachtige en warme verhaal probeert ze het taboe rond euthanasie te doorbreken. Verwacht je niet aan een zware, zwartgallige lezing: het verhaal van Barbara en haar papa is er eentje van liefde. Want doodgaan, is doodgewoon. Barbara Ceuleers schreef met Doodgewoon niet enkel een persoonlijk verhaal, maar ook onderzoekt ze de verschillende aspecten die bij euthanasie aan bod komen: psychiatrie, wilsonbekwaamheid, de Kerk, palliatieve sedatie, politiek,... Met andere woorden: een standaardwerk dat leven & dood van velen kan beïnvloeden. In deze podcast kunt u de boeklancering in Mechelen herbeluisteren. Freek Braeckman (VTM) leidt de avond in goede banen en gaat in gesprek met oncoloog Wim Distelmans, neuroloog Sebastiaan Engelborghs en, uiteraard, met auteur Barbara Ceuleers.