Wyspy Kanaryjskie były uważane za pozostałość Atlantydy. Jest to archipelag górzystych wysp. Łatwo więc chyba sobie wyobrazić, że zaginiona Atlantyda to był duży kontynent z dolinami i górami. Gdy zatonął to pozostały tylko najwyższe góry. Chyba właśnie z tego powodu uważano, że Teneryfa jest pozostałością Atlantydy. Archeologowie znaleźli jednak pozostałości po osadach z 200 roku p.n.e. czyli dość późne. Jest jednak jedna jaskinia, a w niej pozostałości po maleńkim siedlisku datowanym na szósty wiek p.n.e. Długo myślano, że mieszkańcami Wysp Kanaryjskich byli Celtowie lub Wikingowie. Na wyspach odkrywano mumie o jasnej skórze i rudych włosach. Jednak badania genetyczne wykazały pokrewieństwo z Berberami, czyli ludem zamieszkującym północną Afrykę. Skąd jednak nazwa: Wyspy Kanaryjskie? Pliniusz Starszy, historyk rzymski, który za czasów cesarza Wespazjana i jego syna Tytusa, zarządzał Hiszpanią, Afryką itd. Pliniusz Starszy był także dowódcą floty i popłynął na ratunek ludzi podczas wybuchu Wezuwiusza w 79 roku. Zginął tam zatruty gazami. Przed śmiercią zdążył jednak napisać “Historię naturalną”, a w niej opisać krainy geograficzne, w tym także Wyspy Kanaryjskie. W jego opisie jest mowa o dużej liczbie psów, które po łacinie określa się jako canis i właśnie od tego pochodzi nazwa archipelagu. Oczywiście mieszkają tam kanarki, ale one dostały nazwę od nazwy Wyspy Kanaryjskie, a nie odwrotnie. Wracając do Berberów, kim oni są? Berberowie mimo, że są uważani za rdzenną ludność Afryki należą do rasy białej. Często mają niebieskie oczy oraz jasne lub rude włosy. Znani byli w starożytności. Berberyjskie państwo Numidia pomogło Rzymianom zniszczyć Kartaginę. Później zostali włączeni do cesarstwa rzymskiego. Przeszli na chrześcijaństwo, ale w VII wieku podczas ekspansji arabskiej przeszli na islam. Właśnie ci wyznający islam Berberowie napadli na Hiszpanię i zdobyli ją na 800 lat. W Hiszpanii byli nazywani Maurami. Rzymianie nazywali ich barbarzyńcami, po łacinie barbarus. Słowo to przejęli Arabowie, którzy chyba sobie nie zdawali sprawy z negatywnego znaczenia. W ten sposób powstało współczesne określenie Berberowie lub Berberzy. Co ciekawe wszystkie te zmiany, czyli podbicie przez Rzymian, przejście na chrześcijaństwo, a potem na Islam ominęło Berberów zamieszkujących Wyspy Kanaryjskie. Pozostali oni przy swojej religii pogańskiej aż do XIV wieku, kiedy na te wyspy zaczęli przybywać Portugalczycy i Hiszpanie. Berberów zamieszkujących Wyspy Kanaryjskie nazywa się Guanczami. Nazwa pochodzi podobno od dwóch słów w ich języku: Guan i Chinet. Guan to człowiek, a Chinet to Teneryfa. Tak więc miało to oznaczać tylko mieszkańców Teneryfy. Zwyczaje i rządy były inne na każdej wyspie. Władcy niektórych wysp czy części wyspy byli wybierani, a inni dziedziczyli władzę. Na niektórych wyspach praktykowano poliandrię czyli wielożeństwo, w którym jedna kobieta ma kilku mężów. Kobiety traktowano z wielkim szacunkiem. Było to charakterystyczne dla wszystkich Berberów. Ci w północnej Afryce wprawdzie przeszli na islam, ale kobiety miały prawo współdecydowania. Tym różnili się od arabskiego islamu. Tak samo Berberowie na Wyspach Kanaryjskich czyli Guanczowie traktowali kobiety z respektem, a obrażenie którejkolwiek było uważane za przestępstwo. Wyspy Kanaryjskie były odkrywane wielokrotnie. Prawdopodobnie pływali tutaj Fenicjanie już 1000 lat p.n.e. Około 200 p.n.e. przybyli tu Berberowie. W I wieku na wyspy najechał król Mauretanii. Właśnie to opisał Pliniusz Starszy. Użył łacińskiego określenia Insula Canaria czyli Wyspa Psów. Tak nazwał wyspę, która dziś nazywa się Gran Canaria. Najbardziej wysuniętą na zachód jest wyspa El Hierro. W II wieku Ptolemeusz właśnie tam wyznaczył południk zero i tak było przez wieki, aż Anglicy