Karin blijft staan en luistert of ze toch niets hoort. Ze wil dat hij achter haar aankomt en haar vastpakt en nooit meer loslaat. Maar er gebeurt niets.
En zo zijn we aan het einde gekomen. Zwak zijn is geen optie meer voor Karin. Het is tijd om haar rug te rechten en door te gaan. Om te vechten voor wat ze nog heeft.