Hastalık hayatın bir parçası olabilir ama bu kadar büyük bir parçası olması gerekiyor mu? Ben hasta olan mıyım, yoksa eden mi?

Bazen kızsamda kendime, ağzımda bakla ıslanmıyor. Sanki hayatımı ve planlarımı anlatmadan yaşayamıyor gibiyim. Bu ihtiyacın kaynağı ne olabilir?