L’homme devant la femme est encore l’homme devant l’animal', schreef Marguerite Duras in 1973 in een feministische publicatie. Om een boude politieke uitspraak zat de schrijfster Duras nooit verlegen. Over mannen en vrouwen, over Charles de Gaulle (‘een déserteur’), over de communistische partij, over de oorlog in Algerije. Maar was Duras een overtuigd verzetslid, feministe, communiste, of liet ze zich graag meeslepen door de politieke wind van het moment? Mia Doornaert, in haar hoedanigheid van kenner van de Franse politiek en literatuur, legt Duras’ overtuigingen kritisch onder de loep.