Wiek Hijmans (1967) is een Nederlandse elektrische gitarist en componist die beïnvloed is door jazz en rock. Hij wordt ook beschouwd als een van de pioniers die de elektrische gitaar in hedendaagse klassieke muziek gebruikte. Hijmans speelt gitaar sinds zijn elfde. In 1991 behaalde hij zijn diploma als uitvoerend musicus aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. In 1997 ontving hij het Professional Studies Certificate van de Manhattan School of Music in New York, waar hij studeerde bij David Starobin. In hetzelfde jaar ontving hij de Andres Segovia Award voor zijn "buitengewoon gitaarspel". Met een Fulbright-beurs kon hij zijn opleiding verder perfectioneren. Hij werkte als sideman met improviserende musici als John Zorn, Derek Bermel, Anthony Braxton, Ernst Reijseger, Peter van Bergen, Roscoe Mitchell, Nick Didkovsky, Oene van Geel en Peter Kowald en trad op met violiste Anna McMichael, het Maarten Altena Ensemble, het Orkest De Volharding en met klassieke orkesten als het Brooklyn Philharmonic Orchestra, het Nieuw Sinfoniëtta Amsterdam, de Ebony Band en het Mondrian String Quartet. Hij ontving verschillende compositieopdrachten van het Fonds voor de Scheppende Toonkunst. Speellijst: The Police, Bring on the night Trio Raaven, Earl of Essex G. Kurtag, a Kis Csava Wiek Hijmans, From here to there and no return Altena Ensemble en Remco Campert, Signo Elastic Jargon met violist Mark Feldman, French Summer