داش‌آکل» داستانِ تقابلِ نامتوازن فرد با سنت‌ها و عاقبت نافرجامی‌ست که سرسپردگی بی‌قید به این سنت‌ها به همراه می‌آورد. توفیقِ کم نظیرِ هدایت در خلقِ داش آکل کم‌وبیش در یک چیز خلاصه می‌شود: بکارگیری هنرمندانه‌ی عناصرِ کلاسیک داستان‌گویی، آن هم به شکلی هماهنگ. این هماهنگی بیش از همه در پیرنگِ منسجم داستان متبلور شده است.