In de Vlaamse muziekwereld neemt Guido Belcanto een heel aparte plaats in. De zanger past in geen enkel vakje. Dat geldt trouwens niet alleen voor zijn carrière als chansonnier en liedjesschrijver, maar ook voor zijn hele manier van leven en denken. ‘Ik wist al als kind dat ik anders was dan anderen,’ schrijft Belcanto in zijn levensverhaal, getiteld ‘Geheime Bekentenissen.’ Hij publiceerde dit boek in 2009 en kwam de eerste hoofdstukken zelf inlezen bij Luisterpunt (Daisy 19814, 16:05). In zijn autobiografie neemt hij geen blad voor de mond. Open en bloot beschrijft hij onder meer de zware depressie die hem op de rand van de afgrond bracht, en zijn innerlijke tweestrijd over de vraag of hij al dan niet naar buiten zou treden als travestiet. Ook in het interview dat Knetterende Letteren met hem maakte, is hij doodeerlijk en toont hij zijn kwetsbare kant. De man die met hem praat, is Bert Vereycken.