Eindelijk heeft de drieënveertigjarige Christophe Vekeman de pen aan de wilgen gehangen: hij zal geen boeken meer schrijven. Gevolg is wel dat hij zich nu een plaats op de arbeidsmarkt en in ‘het échte leven’ dient te verwerven, wat voor een ouder wordende zonderling als hij niet zeer evident is. Om zich te bezinnen over zijn toekomst, beslist hij af te reizen naar het Noord-Nederlandse stadje L., waar hij voor de geplande duur van zeventien dagen in het aftandse ‘Hotel Rozenstok’ intrekt. Van dan af lijkt de grens tussen zijn fantasie en de werkelijkheid alsmaar meer te vervagen. Of is ook dát maar schijn? ‘Hotel Rozenstok’ is een grandioze afrekening met de realiteit en de wereld, en een uitzonderlijk geestige, spannende ode aan de liefde en de verbeelding. Christophe Vekeman spaart niemand in dit boek, niet zichzelf, en niet de rest van de mensheid. Enkel Wanda. Christophe Vekeman las ‘Hotel Rozenstok’ zelf in bij Luisterpunt. (Daisy 23061, 5:36)