Catalina de Erauso zaczyna pisać w 1625 swoją autobiografię słowami „Ja, kobieta, Catalina de Erauso…”, pomimo że od piętnastego roku życia funkcjonuje pod różnymi męskimi imionami, w męskim przebraniu. To jedna z historii wielu odważnych kobiet w przeszłości, które z różnych powodów wybierały takie życie — niektóre, żeby żyć w większej zgodzie ze swoją tożsamością płciową, inne, jak Catalina, żeby dokonywać rzeczy wówczas kobietom zakazanych. Nasza bohaterka, po tym jak uciekła z zakonu, takich rzeczy dokonała sporo: pracowała jako chłopiec pokładowy, kupiec, żołnierz, dostała nawet stopień pułkownika. Odbijała kochanki swoim pracodawcom, porzucała narzeczone, ciągle uciekając do kolejnych miast i krajów. Podbijała nie tylko kobiece serca, ale uczestniczyła też w podbijaniu rdzennej ludności, kradła i zabijała. Pomimo to niektórzy (w tym sam papież) uznali ją za osobę świętą, wiodącą przykładne i dobre życie... istna telenowela! A to tylko część interesujących szczegółów z życiorysu Cataliny de Erauso, których w dzisiejszym odcinku postaraliśmy się przekazać Wam jak najwięcej. Dziękujemy naszym Patron(k)om za wspieranie nas i zachęcamy do tego także inne osoby. A wszystkim naszym słuchaczom i słuchaczkom dziękujemy za słuchanie, komentowanie i pisanie do nas. Słyszymy się w Nowym Roku! Bibliografia: de Erauso, Catalina, „Storia della monaca alfiere scritta da lei medesima”, red. Jesu’s Muna’rriz, Luxograph, Palermo 1991.