Als je een bandje begint dan geloof je heilig in elkaar. Je bent samen een kampioensclub, je gaat elkaar roem en rijkdom brengen. Als dat eenmaal gelukt is, zoals met Supertramp, en je bent zo rijk geworden dat je het voor het geld eigenlijk niet meer hoeft te doen, dan ga je elkaar wat kritischer bekijken. En op zo'n moment van de waarheid realiseerden Roger Hodgson en Rick Davies zich dat ze zo verschrikkelijk verschillend waren dat ze elkaar nooit als vriend zouden willen hebben. Voor Soundcheck at ik een gigantische hamburger met Rick, en roerde in een pannetje zilvervliesrijst met Roger. Rick vertelde me hoe hij genoot van optreden en toegejuicht worden in een stadion...Roger dacht met weemoed terug aan zijn gitaarspelen voor een paar vrienden bij een kampvuur op het strand. Hij voorspelde me het toen al en inderdaad: enkele jaren later gaf Roger de bandnaam aan Rick en verliet Supertramp.