Tekst odnosi się do człowieka, który nie udźwignął brzemienia sławy, nawiązując tym samym do Syda Barretta - pierwszego lidera grupy, którego kariera przerwana została przez schizofrenię. Wybrali ten utwór jako tytułowy albumu, ponieważ podsumowuje całe przesłanie. Na przykładzie Barretta opowiada o uczuciu oderwania od rzeczywistości, przez które prawie każdy człowiek przechodzi przynajmniej raz w życiu. Był to rzadki przypadek, w którym główni autorzy Roger Waters i David Gilmour, wspólnie współpracowali, choć rzadko pisali razem. Na końcu utworu słyszalna jest cicha melodia zagrana delikatnie przez Richarda Wrighta. To refren utworu See Emily Play, którego twórcą był Barrett.