Młoda azjatka z Toronto śpiewa o sytuacji, która często zdarza się dziewczynom umawiającym się z chłopakiem, który jednak nie chce być nazywanym „chłopakiem” w obecności swoich przyjaciół. Ale Alex łamiąc sytuację podwójnego standardu (i zarazem łamiąc chłopakowi serce), oferuje mu w zemście przedsmak tego, jak to wtedy jest. Spojrzenie z perspektywy dziewczyny na faceta, który nie jest w stanie w pełni się zaangażować. Alex sama się wylansowała w YouTube, dostrzeżoną ją szybko, ale kariera...

Ukoronowanie albumu "The FInal Cut". Piosenka opowiada o strachu przed zagładą nuklearną. Sam Roger Waters powiedział o niej tak: "Opisuje wojnę nuklearną – pozostałość całej tej paranoi dotyczącej wojny nuklearnej jeszcze z lat 60. To, że pozwalamy broni nuklearnej istnieć w świecie kontrolowanym przez obłąkanych socjopatów, jest samo w sobie obłąkanym układem. Ten utwór ma nas zachęcić do życia chwilą i aby nie bać podejmować ryzyka". "Two Suns in the Sunset” nigdy nie zostało wykonane na...

Prawie hardrockowy numer, jedyny z wiodącym wokalem Davida Gilmoura, niezbyt pasujący do koncepcji "The Final Cut", bo nie anty-wojenny, choć być może mamy tu skrytą parodię. Tekst jest jednym z niewielu utworów Pink Floyd, w których występują silne wulgaryzmy. Dotyka wojny (zwłaszcza tej o Falklandy) i krytyki premier Margaret Thatcher, a także chciwości i korupcji, zgubnych dla społeczeństwa. Pokazuje też bezowocność wysiłków powojennej Ameryki, Europy i Japonii. "John" to bardziej...

Tytułowy utwór albumu "The Final Cut" dotyczy niemal każdej niepewności, z jaką mamy do czynienia w życiu - izolacji, depresji, represji seksualnej, odrzucenia, sensu życia. Ta piosenka podsumowuje też cały poprzedni album "The Wall" dzięki zapadającemu w pamięć obrazowi osamotnienia. Opowiada o Pinku, głównej postaci "The Wall". O tym, jak to jest wyobcować się ze świata. Właściwie jest to epilog "The Wall", opowiadający historię Pinka, kiedyh jeszcze był „za ścianą”. Ale słowa „za ścianą”...

Podczas II wojny światowej wielu żołnierzy opuszczało Anglię przez port w Southampton, aby walczyć z Niemcami. W latach 80. ponownie wykorzystano go jako bazę wypadową w wojnie o Falklandy. Subtelna, poetycka piosenka opisuje kobietę, która „dzielnie macha” żołnierzom „ponownie na do widzenia”. Jest poważnym oskarżeniem Margaret Thatcher za zerwanie świętego zaufania, powstałego między szlachetnym pokoleniem, które poświęciło życie w walce z faszyzmem, a następnym, gdy „ponownie macha...

"Get Your Filthy Hands Off My Desert" to ważny utwór albumu "The Final Cut". Króciutki tekst wymienia kilku światowych przywódców i konflikty, w które się zaangażowani: Leonid Breżniew i jego inwazja na Afganistan; Menachem Begin i atak na Bejrut; Leopoldo Galtieri anektujący Falklandy oraz kontratak Margaret Thatcher, który spowodował wojnę o Falklandy. Tytułowa pustynia to często źle odczytywane słowo - jest mylona z deserem (desert/dessert). Tą paralelą Waters wskazuje, że zdobycie...

Ciąg dalszy "powojennych" narracji, dominujących na albumie "The Final Cut". Poruszający portret osamotnienia nauczyciela, weterana wojennego i innych, podobnych mu postaci, tracących marzenia i poczucie sensu życia. I próbujących pod różnymi maskami ukryć blizny po wojnie, zapomnieć. Muzyka gęsto wsparta efektami dźwiękowymi: odgłosami pubu, śmiechu, picia i hazardu oraz wyszeptanymi pytaniami od kogoś...

Moim skromnym zdaniem najbardziej poruszająca piosenka z albumu "The Final Cut", centralna część płyty. Dotyczy historii lotnika, strzelca pokładowego z zestrzelonego bombowca, który ginie marząc sennie o bezpiecznym świecie w przyszłości, bez wojen i cenzury. Poprzedni utwór, "The Hero's Return”, kończy się „słowami konającego strzelca, słyszanymi przez intercom", po nalocie na Drezno. Senne marzenie strzelca zaczyna się, gdy spada on na ziemię nad wrogim terytorium. Marzy wówczas o idealnym...

Roger Waters napisał wszystkie piosenki na antywojenny album "The Final Cut", który był jego ostatnią płytą z Pink Floyd. Powracający z frontu weteran potrzebuje zrozumienia. Otrzymuje podziw, ale to mu nie służy. Owszem, ta postać to również nauczyciel z albumu "The Wall" (z oryginalnym tytułem "Teacher, Teacher” został odrzucony stamtąd przez zespół). Ta postać jest osaczona demonami przeszłości, a jedyną perspektywę pracy dostaje w szkolnictwie. W głowie ciągle nęka go głos umierającego...

Czwarty utwór z LP "The Final Cut" jednak nie z oryginału, a ze wzbogaconej reedycji (2004). Miał trafić jeszcze na album "The Wall", ale został odrzucony przez pozostałych muzyków jako "zbyt osobisty". W końcu ukazał się jako płytka promocyjna w związku z wykonaniem "The Wall" przez Rogera Watersa na żywo w 1990 roku na Potsdamer Platz w Berlinie. Ale było to nagranie Pink Floyd jeszcze z oryginalnego singla z 1982 roku. Tekst odnosi się do Operacji Shingle - lądowania aliantów pod Anzio w...

To kolejna kompozycja odrzucona z albumu "The Wall", jaka trafiła na album "The Final, Cut". Jej roboczy tytuł brzmiał „Teach”. To ciąg dalszy nieustającej jakby opowieści o nauczycielu z "The Wall", weteranie wojennym. Utwór ten - jak wiele pieśni Rogera Watersa - nawiązuje do powrotu weterana z pola bitwy. W szczególności - do jednego z pilotów z Bitwy o Anglię, powszechnie znanych jako "The Few" (tych Niewielu). To solowa praca Watersa, jako twórcy i muzyka, choć to zaledwie nieco ponad...

Numer 2 z albumu "The Final Cut", ich pierwszej płyty z bez żadnego utworu instrumentalnego i z tak wielką dominacją Rogera Watersa (nie tylko muzyka i tekst, ale i śpiew). Muzycznie całość jest w podobnym klimacie, jak wiele utworów z "The Wall", bo na tej płycie miały się zresztą znaleźć. Brakuje trochę tego charakterystycznego u Floydów dostojeństwa i tej pięknej niedołującej melancholii. Dominuje za to ulubiona przez Watersa tematyka wojenno-polityczna, ale podana smakowicie. Pełno tu...

Otwarcie "The Final Cut" (1983), albumuy bardzo watersowskiego od A do Z, ze sporym udziałem Michaela Kamena jako muzyka i autora orkiestracji. Intro zawiera radio samochodowe dostrajane do różnych stacji ale to krótkie nagranie zawiera więcej efektów dźwiękowych, typowych dla całego albumu. Muzyka zaczyna się od spokojnej fisharmonii (Kamen) i ściszonego wokalu Watersa, z wolna przechodząc do bardziej teartralnej części. Cała płyta w większości składa się z pomysłów „wyciętych” z "The...

Kobiety zawsze twierdziły, że nie wiedzą o czym ona śpiewa. Nie wierzę, ale być może wówczas - ponad pół wieku temu - było to prawdą. A poetka Dory Previn śpiewała swym krystalicznie czystym głosem o ostrym seksie, samobójstwach i matkobójstwie. Konfesyjnie o sprawach trudnych i dalekich od emancypacyjnych sloganów. Tu mamy historię samotnej, kruchej kobiety, która próbuje nakłonić gościa do pozostania na noc. Jest żałosna ale jakże autentyczna. Jednak za dużo mówi i wyczuwamy, że z każdym...

Zanim pojawiły się "Narodziny gwiazdy" z Lady Gagą i Bradleyem Cooperem, dramat ten miał trzy wcześniejsze wersje kinowe. Wszystkie cztery były zostały nominowane do co najmniej czterech Oscarów. Barbra Streisand skrytykowała wersję z 2018 roku jako "nieoryginalną i niewłaściwą", mimo iż sama występowała w remake'u. Słyszymy jej koncertowo-filmowe nagranie "The Woman in the Moon" (1976), z którego nie skorzystała Lady Gaga. Mogłoby być sztandarem emancypacji ale się nie utrwaliło w głowach...

Banalnie proste wyznanie miłości piosenką na odległość. Interpretacja Céline Dion z roku 1998 jest późniejszym o 21 lat coverem wielkiego przeboju Leo Sayera, a przede wszystkim niezauważoną wcześniej kompozycją Alberta Hammonda do słów Carole Bayer Sager. Tylko Leo Sayer osiągnął nią wierzchołki list. W wykonaniu Dion piosenka została wydana na singlu tylko w Brazylii. Wersje innych pozostały niezauważone. (Z pomocą Wioletty Bar)

Wyjątkowo melodyjna jak na Dylana piosenka powstała podczas nagrywania siódmego albumu "Blonde on Blonde" (1966). Wielu dzisiaj uznaje ten tekst za seksistowski i mizoginistyczny. Że już niby sam tytuł jest stereotypem. Podobnym do stwierdzenia, że „czarni są dobrymi tancerzami”. Kiedyś tak nie było. Była jedynie eksploracja kobiecej podstępności i bezbronności zarazem. I podobno dotyczyła obsesji wobec konkretnej osoby - śpiewającej aktorki Edie Sedgwick. Albo też smutno-pięknej Francuzki...

Z debiutanckiego, platynowego albumu "Fanaberia" (wersja rozszerzona '2003) łódzkiej grupy Blue Café i zarazem ze ścieżki dźwiękowej do komedii "Nigdy w życiu!" (2004). Plus III miejsce Konkursu Piosenki Eurowizji. Zespół, który kapitalnie aranżuje blachę. I tylko szkoda, że już bez Tatiany...Koreańsko-hiszpańskich wstawek nie tłumaczymy...(Z pomocą Wioletty Bar) ★ Support this podcast ★

Słynny antywojenny song Elvisa Costello (angielski konflikt z Argentyną wokół Falklandów) nabrał w ustach Tasmin Archer (wielce niedocenionej pieśniarki) waloru wysublimowanego patosu. Perfekcyjny cover, nie przesadny, z klasą. Pure and simple. (Z pomocą Wioletty Bar)

Jeśli ktoś chce wiedzieć, jak to było żyć w latach 70. - ta piosenka dotyka wszystkiego, co było dobre w tej wspaniałej dekadzie. Sama w sobie jest wystarczająco piękna, a porywa dodatkowo czterema melodyjnymi solami czterech różnych instrumentów. Małe, ponadczasowe arcydzieło zrealizowane w studiu przez Alana Parsonsa, inżyniera dżwięku przy "Ciemnej stronie księżyca" Pink Floyd. Można nie lubić tego nagrania tylko z jednego powodu: kończy się. Bohater, turysta, odwiedza egzotyczny targ, gdy...

Dory Previn to nie żyjąca od 2012 roku śpiewająca poetka. Zaczynała pisząc teksty piosenek do kompozycji stworzonych na potrzeby filmów przez jej znanego męża - André Previna. Gdy się rozstali wydała jeszcze 7 płyt. Teksty Previn z okresu solowego charakteryzują się oryginalnością. Są dziwne i bardzo osobiste, jak na Amerykankę z początku lat 70., a więc z czasów rozkwitu wyzwolenia kobiet. Jej bohaterkom przydarza się ciągle coś, nad czym same nie mają kontroli. I jest to trochę irytujące,...

Piosenka Ruelle z udziałem Fleurie, która jest współtwórczynią. O uczuciach w trudnych i bolesnych sytuacjach, które każdy kiedyś przechodzi. Kiedy jesteście załamani, a ciemność wypełnia wam życie, i kiedy dłużej nie możecie już znieść ciężaru swojego smutku, wówczas tęsknicie za promieniem światła - za kimś, kto może wam pomóc, gdy padacie ze zmęczenia. Choć dotyczy smutku, tekst jest w pewien sposób przytłaczająco uspokajający. Wszyscy czasami gdzieś utkniemy, ale tylko niektórzy są na...

Soulowa, leniwa ale bujna ballada z roku 1972, opisująca bolesny, pozamałżeński romans z panią Jones. Kochają się, spotykają i oboje żyją w rozterce, wiedząc, że to źle. Ale bez osądzania i bez prób wyjścia z sytuacji. Jedyny numer 1 w karierze Billy Paula. Chrapliwy baryton na tle soczystego aranżu zrobił swoje. Wersja Michaela Bublé nie jest równie ujmująca. Saksofon cytuje pierwsze 7 nut piosenki Doris Day „Secret Love”, słyszanej tu w intro i outro, za co sprawa trafiła do sądu.

Zapomniana prekursorka wczesnej ery disco z początku lat 70. sięgnęła tu po miłosną balladę duetu Gallagher & Lyle, którą z wdziękiem choć bez skrupułów przekształciła w numer taneczny. (Z pomocą Wioletty Bar)

Trzy córki znanych artystów sięgnęły w 2003 roku po archaiczny song Pete'a Seegera z 1959 roku, w którym ten zadeklarowany komunista zacytował... tekst biblijny. Za wyjątkiem powtarzalnego tytułu oraz dwóch ostatnich wersów – składa się on z pierwszych wersów III rozdziału Księgi Koheleta (Eklezjastesa) w Starym Testamencie, chociaż kolejność słów została zmieniona. Dowiadujemy się stąd, że „marność nad marnościami, wszystko marność". Pieśń Seegera stała się międzynarodowym hitem dopiero pod...