In dit keukentafelgesprek met Frits Koster worden de verschillende gezichten van compassie besproken. Compassie is niet alleen maar mild en meegaand. ‘Als ouders geen grenzen stellen aan hun kinderen en altijd maar toegeven worden het koekiemonsters’, zegt Frits Koster. Met wijsheid begrenzen kan ook vriendelijk zijn, voor jezelf en voor een ander. Er is moed voor nodig om voor jezelf op te komen en bijvoorbeeld bij je werkgever aan geven dat de grens is bereikt. Heldhaftige compassie, of ‘yangcompassie’, wordt dat wel genoemd. Krachtig en moedig. ‘Je ziet het in al die mooie glossy magazines: van die gefotoshopte dames, met een hemelse glimlach en perfecte lijnen: ja ik doe aan zelfcompassie, hoe heerlijk! Maar in de praktijk ziet dat er weleens anders uit. Het vraagt moed en bereidheid. Compassie heeft ook te maken met vriendelijkheid voor de lastige of pijnlijke aspecten in ons leven.” De compassietraining gaat hand in hand met de beoefening van mindfulness. ‘In het boeddhisme bestaat een mooie metafoor. Net zoals een vogel twee vleugels nodig heeft om te vliegen zo heeft een mens twee vleugels nodig voor het realiseren van innerlijke en uiterlijke ruimte: de vleugel van wijsheid en die van compassie. Compassie blijkt ook heel ondersteunend te zijn in het omgaan met eigen gebreken. Beide meditatieleraren aan deze keukentafel hakkelen soms en kunnen daar zelf hartelijk om lachen.