ความไม่หวั่นไหวในโลกธรรม คือ ไม่ไหวเอนไปตามสิ่งรอบข้าง  โลกธรรม 8 ประกอบด้วย มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์ . ตัวอย่างเรื่องความไม่หมั่นไหวในโลกธรรมของนางกาติยานี  . สมัยพุทธกาลมีอุบาสิกา ได้รับการยกย่องว่าเป็นเอตทัคคะด้านเลื่อมใสมั่นคง ชื่อนางกาติยานี...

สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคห้อมล้อมด้วยบริษัทหมู่ใหญ่ ประทับนั่ง แสดงธรรม ได้ทรงจามขึ้น ภิกษุทั้งหลายได้ถวายพระพรเสียงดังว่า “ขอพระผู้มี พระภาคจงทรงพระเจริญพระชนมายุเถิด ขอพระสุคตจงทรงพระเจริญพระชนมายุเถิด พระพุทธเจ้าข้า” การแสดงธรรมต้องหยุดลง เพราะเสียงถวายพระพรนั้น...

กัมมุนาวัตตีโลโก  = สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กล่าวถึงพุทธพจน์ที่ว่า  มะโนปุพพังคะมา ธัมมา มะโนเสฏฐา มะโนมะยา มะนะสา เจ ปะทุฏเฐนะ ภาสะติ วา กะโรติ วา ตะโต นัง ทุกขะมะนเวติ จักกังวะ วะหะโต ปทัง ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จด้วยใจ เหมือนล้อหมุนตามรอยเท้าโคที่ลากเกวียนไป ฉะนั้น...