ข้อนี้ตรงข้ามกับการอนุโมทนาบาป ขยายความคือ บางครั้งเมื่อเราเจอเรื่อง เหตุการณ์กระทบใจ ข่าวในสังคม เราเผลอไปกล่าววาจาสนับสนุนการว่าร้าย ด่าทอกัน หรือแม้แต่การเชียร์ ชมผู้อื่นทำในสิ่งที่ผิดศีลธรรม ซึ่งถ้ามองเพียงด้านจิตใจ ก็ไม่ส่งผลดีขึ้นต่อทั้งความคิด คำพูด ของเรา รวมถึงยังไม่ดีต่อกระแสภาพรวมสังคม   . ยกตัวอย่างเรื่องการยอม เป็นผู้ว่าง่าย พิจารณาตนเองเสมอ จนสามารถบรรลุธรรม ดังเรื่องราวของพระราธะ . ครั้งหนึ่งราธพราหมณ์ เข้ามาขอพระพุทธเจ้าบวชตอนอายุมากแล้ว สงฆ์ทั้งหลายต่างเกรงว่าจะยิ่งเป็นผู้ว่ายากสอนยาก จึงไม่มีใครรับสอน รับมาอยู่ในอุปการะ พระพุทธเจ้าจึงถามว่า มีใครระลึกถึงอุปการคุณของพราหมณ์ผู้นี้ได้บ้าง ครั้งนั้นพระสารีบุตรระลึกได้ว่าเคยรับบิณฑบาตจากพรามหณ์ผู้นี้เป็นข้าวทัพพีหนึ่ง พระพุทธเจ้าสรรเสริญพระสารีบุตรว่ามีความกตัญญู จึงทรงอนุญาตให้พระสารีบุตรเป็นพระอุปัชฌาย์ผนวชให้ เป็นพระสงฆ์องค์แรกที่ใช้การบวชแบบญัตติจตุตถกัมมวาจา  . วันหนึ่งท่านพระราธะเข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ขอให้พระองค์แสดงธรรมย่อ ๆ ให้ พระพุทธเจ้าจึงตรัสแสงว่า สิ่งใดเป็นมาร จงละสิ่งนั้นเสีย มารคือขันธ์ทั้ง 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ตั้งอยู่ได้ยาก ไม่มีตัวตนบังคับบัญชาไม่ได้ไม่มีใครเป็นเจ้าของ เหล่านี้ชื่อว่ามาร เธอจงละสิ่งเหล่านี้เสีย พระราธะรับพระโอวาท . พระราธะด้วยความเป็นอาวุโส กว่าจะได้ภัตตาหารก็อยู่ปลายแถว จึงฉันไม่เพียงพอ ร่างกายซูบพร้อมไร้เรี่ยวแรง มีผลทำให้ปฏิบัติธรรมได้ไม่ดี พระสารีบุตรเมื่อรู้ดังนั้นก็พาพระราธะจาริกไปตามที่ต่างๆ ด้วย เมื่อได้รับอาหารเ