Juist als wij Hem soms/vaak niet kunnen geven, waar Hij ons om vraagt - Zijn vrede, Zijn liefde, Zijn rust in déze tijd - loopt Hij niet weg. Hij blijft contact zoeken. Als wij onze mislukkingen maar niet meer verzwijgen. Hij weet wat je nodig hebt. Hij wil je dat geven.

Wat betekent het voor ons om Jezus lief te hebben? Wat betekent het voor jou om hem te volgen in jouw leven? “Volg mij,” zegt Jezus, de opgestane. “Volg mij, op de weg van het leven. Volg mij, en er gaat een wereld voor je open.”

Troost vind je in de zegen van God die heel ons leven omspant. We lezen in het Boek van God: het verhaal van Abraham op weg, van een zingende David, van Job in zijn lijden, van Jona op de vlucht. En in al die verhalen: het verhaal van God-met-ons, zichtbaar en tastbaar in Jezus. Uit psalm 27: Al trok een leger tegen mij op, mijn hart zou onbevreesd zijn, al woedde er een oorlog tegen mij, nog zou ik mij veilig weten.

Jezus wast niet alleen voeten, maar harten. Hij reinigt van alle zonden! Waarom doet Hij dat? Omdat u, jij bovenaan staat op zijn bucketlist. Gods liefde voor ons is zo groot dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.

Jezus start geen discussie over moraal en fatsoen, over regels en uitzonderingen, over gevallen en straffen. Hij zwijgt en hij concentreert zich. Hij buigt zich voorover en schrijft met zijn vinger op de grond. Jezus sluit zich af van de orde van de discussie om hem heen - een orde die welbeschouwd een wirwar van zelfrechtvaardiging en veroordeling is - en opent zich voor de ware orde, die van Gods liefde.

Er is niet mooiers dan vanuit dankbaarheid te leven, met open handen. Te ervaren dat alles een geschenk is van onze goede God. Te ontvangen wat Hij voor ons heeft in goede en slechte tijden. En hem te danken, voor wie Hij is en wat Hij doet. Want God geniet ervan en wij groeien ervan. Laten we daarom leven in dankbaarheid, in eucharisteo , in het blijven spreken van zijn genade.

Door Jezus uit de doden op te wekken zal God bevestigen – aan Israël en aan de volken van de aarde – dat elk woord dat Jezus ooit gesproken heeft de waarheid van God is. In de opstanding wordt de vernederde Koning verhoogd, tot beschaming van allen die hem overleverden.

De gelijkenis van de zaaier reikt ons aan dat het misschien niet begint bij jezelf, maar bij wat je wordt aangereikt van buiten. In deze gelijkenis wordt het gezaaid in overvloed. De zaaier, waarmee natuurlijk God wordt bedoeld, zaait met gulle hand. Het zaaien gaat met gulle hand en grote gebaren. In overvloed wordt het levenskrachtige zaad over de aarde, over ons, uitgestrooid.

Daar komt het op aan: dat ons geloofsvertrouwen in Gods leiding van deze wereld niet het onderspit delft in de geestelijke strijd. We worden gelukkig niet teruggeworpen op onszelf. Vers 10 stelt ons gerust: 'word gesterkt in de Here en in de sterkte van Zijn macht'. Het is de kracht van God waarmee we staande kunnen blijven.

Wij kunnen geen water in wijn veranderen. Maar we kunnen wel water scheppen, zodat Jezus er iets mee kan. Schep dus water: zoek gewoon even iemand op, steek een helpende hand uit. Al dat geschepte water blijkt goud waard. Want het vervolg is dat het in wijn verandert. Dat is aan God. Dan gebruikt Hij wat wij doen, en maakt er iets heel moois van.

In de Schrift is ‘zonde’ een heel fundamenteel begrip voor de verlamming van de mens. Als we geen hoop meer hebben. Dat is zonde, denken dat je op jezelf bent teruggeworpen, dat er geen helper is. Want zo ís het niet! Als wij op Hem zien, in Hem geloven, dan worden we op de benen gezet, uit onze verlamming opgericht.

Wat als de Ark van God hier in ons midden zou staan? Ik hoop en bid dat de waarden die het symboliseert, zich dan van ons meester maakt. Dat wij de uitgestoken hand van God zelf erin zien, die ons uitnodigt tot echte vrijheid. Dat we in God de bevrijder zien die Hij is. Die uitnodigt tot vrede die alles en iedereen omvat. 

Eerst stond Jaïrus aan Jezus te trekken - ‘kom nou mee, het kind gaat dood’ - en nu neemt Jezus Jaïrus mee. De klaagvrouwen worden weggestuurd en tegen Jaïrus wordt gezegd vooral niet te wanhopen. Want voor God is gestorven zijn een vorm van slapen, slapen totdat God je wekt.

Jezus zegt: Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringste van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan. Simpel gezegd: gewoon dóen dus! Gewoon liefhebben, in plaats van je af te vragen wie of wat goed of fout is. Je hebt slechts de opdracht om liefde uit te delen.

Jezus wandelt langs de rand van het meer en roept de vissers op hun netten te verlaten en Hem te volgen. Dat is nogal wat, wat Hij vraagt, toch? En tegelijk, wat hebben we te verliezen? Wat heeft de controledrang ons gebracht, waarbij we ons eigen leven vorm gaven? Kan het geen ontspanning geven, als je je juist overgeeft aan een hemelse stem die roept?

Arm met de armen en vreemdeling met de vreemdelingen, blijkt Jezus met Maria en Josef in enen vluchteling met de vluchtelingen, zoals Hij ook alleen is met de mensen die alleen zijn en Zich bekommert om hen die eenzaam zijn, teleurgesteld en achtergesteld, niet geacht en niet bemind.

De boodschap van de engel Gabriël komt stevig binnen bij Maria. Ze is beduusd en vol van vertrouwen, als ze zegt: “Mij geschiede naar uw woord.” Dat geloof mag ons bezielen. En het geloofsvertrouwen van Maria mogen zien als iets aanstekelijks.

‘In het huis van mijn Vader zijn veel kamers.’ Is dat nu een troost voor de ons?  In antwoord op die vraag is het belangrijk waar dat ‘huis van de Vader’ is gesitueerd. Is het een ‘huis’ in de hemel? Theoloog Okke Jager schreef eens: ‘Het Huis van de Vader heeft ook woningen op de begane grond.’

‘Razende stilstand.’ Zo noemt de Duitse socioloog Hartmut Rosa de situatie waarin er weliswaar sprake is van groei, maar ondertussen met al die groei en al dat meer en met elke trede hoger op de ladder kom je eigenlijk helemaal niet verder. Het is razende stilstand. Op een dieper niveau zet je geen stap voorwaarts.

Het grootste gebod is de liefde, en misschien daarmee ook het moeilijkste gebod van allemaal. Want je houden aan wetten die je vertellen wat je mag eten en drinken en wat niet, dat is nog betrekkelijk simpel. Maar liefhebben, werkelijk liefhebben, dat is een grote opdracht, het grootste gebod.  Jezus doet het ook voor: het is je leven geven voor de ander, het goede in de ander zien.

Kom, draal niet, maar geloof in Jezus Christus en bekeer je. Dit tot heil van het volk en van uzelf. Dan bent u en ben jij werkelijk een heilsoldaat. Dan komen we weer tot ons doel: de verheerlijking van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken met dankzegging bekend worden bij God. Deze dag, de eerste woensdag in de maand november is al enkele eeuwen in ons land aangewezen als een dankdag. Het leven, je eten, je gezondheid, de natuur, al het goede dat en wat er van over is, waarvoor en waardoor jij leeft, komt van Hem. Ben jij ook een danker?

“Alsjeblieft,” zegt God, ”Ik ben er voor jou, Ik heb hart voor jou. En hoe je het ook verkloot hebt? Hier, heb je Mijn hand, Ik wil je thuis hebben bij Mij. Ik wil je toekomst geven.” En dus moeten wij ook aan de bak. Je moet zó liefhebben, zoals God liefheeft. Over je eigen grenzen heen reik je toch uit naar de ander.

Vriendschap is dat je jezelf kleiner maakt dan de ander, dat je zelf beseft dat je leeft van de genade van die verrezen Heer. Vriendschap betekent ook zeggen: “Wat heb je nodig, wat kan ik voor je betekenen.” Dat je niet oordeelt maar je kleiner maakt en in de ogen van de ander kijkt, en daarin de gebrokenheid, ook de gebrokenheid van Christus herkent.