Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zamanda, denizler ülkesinde bir sahil kasabında yoksul bir balıkçı ve karısı yaşarlarmış. Yoksul balıkçı ağını denize atar, ağından ne çıkarsa onunla evine dönermiş. Fakat yoksul balıkçının bir özelliği varmış. Ağını sadece yedi kez denize atarmış. Ne altı, ne sekiz. Sadece yedi kez. Yine bir gün avlanmaya başlamış. Ağını atmış. Bir, iki, üç, beş, altı! Hiç balık tutamamış. Farkındaymış bunun son denemesi olacağının. Dualar etmiş ve ağını sulara bırakmış. Bir süre bekledikten sonra ağı yavaş yavaş çekmiş. Bir de ne görsün! Ağın içinde kocaman, pırıl pırıl parlayan bir balık! Güzelce balığa kayığına çekmiş ve küreklere asılıp evin yolunu tutmuş. Yarı yola geldiğinde bir ses duymuş: Balıkçı beni ne yapacaksın? Meğer konuşan balıkmış...