Αυτή η σεζόν ξεκινάει με κάτι που το αντιμετωπίζουμε συχνά στη ζωή μας. Φεύγουν φίλοι, συγγενείς, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και ύστερα ο καθένας μας μένει αντιμέτωπος με τα συναισθήματα του θρήνου και της απώλειας. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μάς αλλάζει και μας επηρεάζει ολοκληρωτικά. Δεν είναι σίγουρο πως καταφέρνουμε να το ξεπεράσουμε εντελώς, απλώς με κάποιον τρόπο μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό. Παίρνουμε πολλά μαθήματα, που καλούμαστε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας και να εφαρμόζουμε καθημερινά. Μπορεί να έχουμε χάσει φίλους, συγγενείς και γνωστούς από διάφορες αιτίες. Η αντίδρασή μας και η αποδοχή για την κάθε απώλεια είναι τελείως διαφορετική, ειδικά όταν ο άνθρωπος που φεύγει έχει χάσει τη μάχη με κάποια ασθένεια. Όλος αυτός ο πόνος μπορεί να μετουσιωθεί σε κάτι δημιουργικό. Σ’αυτόν τον διαλογισμό βυθιζόμαστε για να εκφράσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα αυτήν την κατάσταση, να σεβαστούμε το ταξίδι μιας ψυχής που αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι της. Με τη δική μου απλή κατανόηση, ελπίζω να το βρεις χρήσιμο αν βίωσες ή βιώνεις κάτι τέτοιο και χρειάζεσαι μια μικρή καθοδήγηση για να κάνεις την έκβαση. Το πένθος είναι ακόμα ένα εργαλείο για να δουλέψουμε τον εγωισμό μας. Να μπούμε στη θέση να σκεφτούμε τι είναι καλύτερο για την ψυχή που φεύγει. Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτούμε κάποιες φορές ότι η κάθε ψυχή φεύγει την καλύτερη στιγμή για εκείνη ή ότι η ίδια η ψυχή επιλέγει το πότε θα φύγει. Δεν ξέρω πώς μπορεί κάποιος να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος για να έρθει αντιμέτωπος με την απώλεια και τον θρήνο, αλλά όταν συμβαίνει αυτό, χρειάζεται να εκφράζεται και να μετουσιώνεται ο πόνος. Ο διαλογισμός είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο για να δουλέψουμε τα συναισθήματα και την αίσθηση του πένθους στο σώμα. Μας βοηθάει να κατανοήσουμε τον θρήνο και να επουλώσουμε τις πληγές.