Ik was ooit eens bij de Vrouwenmars op de Dam. Je kan er een hoop over zeggen, maar in een keer sympathie betuigen aan de helft van de wereldbevolking, is in ieder geval lekker efficiënt. Vanaf een podium werd het publiek getrakteerd op leuzen. Het begon vrolijk met ‘vrouwenrechten zijn mensenrechten’, maar al snel ontspoorde het tot, ‘sekswerk is ook werk’. Het is de tragiek van progressieve protesten, je kunt het nooit goed genoeg doen. Je kunt niet staan voor het klimaat, als je niet ook bent voor een Vrij Palestina. Je kunt niet voor vrouwenrechten zijn, als je niet ook in de bres springt voor inheemse vrouwen in het Amazonegebied. Deze manier van doen, is om te beginnen doodvermoeiend, vooral zelfdestructief. Kijk naar de Tweede Kamer, de linkse partijen samen alleen nog groot genoeg zijn om elkaar tot last te zijn. Dat maakt de uitspraken van demissionaire premier Mark Rutte extra verrassend. Niet migratie, niet het passionele voorspel van Dilan en Geert, maar de angst voor Frans Timmermans, leidde mensen van de VVD naar de PVV. Dat is toch gek. Iedereen die debatten heeft gezien, weet dat de enige die bang was dat Frans Timmermans premier zou worden, Frans Timmermans zelf was. ‘Links’ is het sticker dat rechtse politici op alles plakken dat ze niet zint. Noem een probleem en de uitkomst die jij niet wil is links. En het mooie, linkse partijen ondergaan het lijdzaam, gebukt onder het gewicht hun eigen overtuigingen. Misschien moet links daarom wel blij zijn dat er een kabinet komt met alleen maar rechtse partijen. Het stelt de oppositie voor een keuze: elkaar blijven ophitsen van het eigen gelijk te maken, onderzoeken hoe hun oplossingen beter aansluiten op de wensen van het land. Maar wat er ook gebeurt, het wordt wél heel lastig om links de schuld te geven van beleid met de afzender: NSC, BBB, VVD & PVV.    Dit is een column van eindredacteur online BNR Julian Verbeek.  See omnystudio.com/listener for privacy information.