Doe normaal tegen elkaar. Dat is de nogal krachteloze conclusie van het rapport over grensoverschrijdend gedrag bij de NPO. Hiermee komen 204 pagina’s tot even ver, als wat had kunnen worden bereikt met één belletje aan John de Wolf. Het vuistdikke rapport leest als een profielwerkstuk over hufterigheid. Met grafieken, iconen en stroomdiagrammen probeert de  commissie te bewijzen dat er zoiets bestaat als grensoverschrijdend gedrag. Zelfs de lijst met de meest gruwelijke constateringen zijn voor het gemak in vrolijke kleurtjes gezet. Een vormgeving die niet zou misstaan op een Pinterest-moodboard over een nieuwe badkamer. Terwijl de opsomming van dit gedrag beter tot zijn recht komt, op een houten bord van de Xenos. In dit huis, spugen wij collega’s niet in het gezicht, knijpen we collega’s niet in billen, borsten en geslachtdelen, of vragen wij collega’s niet wie zij het liefst zouden pijpen. Wat de oproep tot normaal doen al helemaal stompzinnig maakt, is dat de media niet nórmaal zijn. We hebben het hier niet over het gemeenteloket in Appingedam. Iedereen die ooit weleens in de buurt van een TV-studio is geweest kent de enorme druk, ego’s, roem en afhankelijkheid. Creatieve beroepen trekken geen ‘normale’ mensen aan. Maar dat betekent niet, dat ze zomaar hoeven vragen of je ‘hun wortel wil zien’. Als een rechter een straf oplegt, telt genoegdoening voor het delict, maar ook het voorkomen van volgende vergrijpen. En wat gaat dit rapport met een paar halfzachte aanbevelingen daaraan bijdragen? Matthijs van Nieuwkerk zal nog tachtig keer in het Frans zeggen dat het hem spijt. Voormalig NPO-zonnekoning Frans Klein zal het allemaal vreselijk blijken te vinden, maar probeert met zijn advocaat vooral zijn eigen straatje schoon te vegen.   Maar hoe wordt voorkomen dat er nieuwe Matthijsjes en Fransjes ontstaan? Dat moeten we allemaal nog maar zien. Een belletje aan John de Wolf lijkt me dan nog een stuk minder kansloos idee, dan een oproep om normaal te doen.   See omnystudio.com/listener for privacy information.