Er maanden de tijd voor hebben, en op het eind toch moeten haasten: de formatie krijgt een studentikozer karakter. Meerdere informateurs zijn al gesneuveld op het bindend studieadvies, en nu ploetert de formatie richting de volgende deadline. Maar nu houden de formerende partijen een pauze, van liefst twaalf dagen. En op de vraag of dat zo kort voor de deadline wel zo'n goed idee is, is krijgen we antwoord met studentikoos zelfvertrouwen.  Geert Wilders had even pauze nodig, om afscheid te nemen van zijn overleden moeder. Natuurlijk alle begrip. Maar dat hij tussendoor ook nog eregast is van Viktor Orban, bij CPAC in Budapest, heb ik minder begrip voor. Dit congres noemt zichzelf een ‘no woke’-zone, en daarom zijn media zoals de NOS en VRT niet welkom. De sprekerslijst is een bonte verzameling controversiële figuren, een soort Vrienden van Amstel Live voor ultrarechts. Bijvoorbeeld voormalig Amerikaans senator Rick Santorum, die als presidentskandidaat beweerde dat Nederlandse bejaarden bandjes dragen met de boodschap ze alsjeblieft niet te euthanaseren. En dus ook Geert Wilders. En terwijl hij met zijn matties in de ‘no woke’-zone aan het chillen is, verandert Den Haag steeds meer in een no regeer-zone. Bij gebrek aan nieuw kabinet, regeert het oude kabinet maar door, en bij gebrek aan nieuwe plannen, fakkelt het nieuwe kabinet de oude maar af. Zo komt het niet-missionaire kabinet, steeds vaker in de clinch met nog niet niet-bestaande kabinet. Het is een gekke situatie, het lijkt alsof de tektonische platen van de tijd over elkaar heen schuiven. Maar de deadline kruipt steeds dichterbij. De informateurs willen over een week financiële knopen doorhakken, een week later een akkoord op hoofdlijnen. Dat moet de basis moet worden voor de daaropvolgende formatieonderhandelingen. Ook hierin zie je de hand van de student: met veel woorden wordt verhuld, dat er eigenlijk nog niets is gebeurd. Dit is een column van Julian Verbeek See omnystudio.com/listener for privacy information.