In het gehele gesprek met Chi komt het volgende  terug: onze levens bestaan voor een groot gedeelte uit toeval en geluk en daardoor is het onzin om te stellen dat je alles kunt bereiken wat je wil. Wat ik me dan direct afvraag is: moeten we dan wel willen meer willen en grote doelen hebben? Of kunnen we beter onze verwachtingspatroon aanpassen en accepteren dat als dubbeltje nooit een kwartje wordt, iets wat voor mij een vrij deprimerende gedachte gedachte zou zijn. In het volgende fragment heeft Chi het hier over en legt hij uit wat je moet doen als je faalt.