Η Σύρος είναι μία, μοναδική, και όμορφη και αρχόντισσα και κοσμοπολίτισσα! Κι είναι εκεί, στην καρδιά του Αιγαίου για να σε καλοδεχτεί, ν’ ανοίξει την καρδιά σου και την καρδιά της για να σου προσφέρει απλόχερα και δίχως τσιγκουνιές τα κάλλη και τα καλούδια της. Βρεθήκαμε εκεί κι απολαύσαμε τη ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων της κι απολαύσαμε τις ξεχωριστές ομορφιές της. Θα ξαναπάμε!

Δεκαπενταύγουστο στο Χαλάνδρι. Η άδεια πόλη, αυτή τη φορά, δεν γέμισε τη ματιά μου άπλα κι ευρυχωρία, ούτε το μυαλό μου απόλαυσε ησυχία και άνεση τις φορές που βρισκόμουν «έξω». ‘Οσα παγάκια και να είχε ο φρέντο δεν κατόρθωναν να δροσίσουν το ξεροψημένο λαρύγγι, ο δε ανεμιστήρας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του και στο φουλ, το μόνο που κατάφερνε είναι να ανεμίζει περιοδικά την κουρτίνα της κλειστής μπαλκονόπορτας.

Καλοκαίρι!... 'Ηλιος, θάλασσα, διακοπές και ξενοιασιά! Ας κάνουμε ένα απολαυστικό μακροβούτι σε καλοκαίρια άλλων εποχών με συντροφιά βιβλία, τραγούδια, έρωτες κι αναμνήσεις. Ο Χικμέτ, ο 'Οργουελ κι ο Γιάλομ μαζί με τον Θέμελη, τον Ράμφο, τον Σκούρτη και τον Μακριδάκη σ' ένα συναρπαστικό ταξίδι συνύπαρξης. Ανεβείτε στο πιο ψηλό ράφι της... βιβλιοθήκης, πάρτε μια βαθιά ανάσα και βουτήξτε μαζί μου!... Η πιο συναρπαστική κατάδυση στα... 40 καλοκαίρια βάθος ξεκινάει!

Το Ναύπλιο πρωταγωνίστησε την ταραγμένη εποχή των επαναστατικών χρόνων από το 1821 και μετέπειτα. Ήταν πόλη αναφοράς κατά την περίοδο του πολέμου και οι  κοντινές τοποθεσίες της  Επιδαύρου και του Άστρους Κυνουρίας, ήταν οι περιοχές στις οποίες συντάχθηκαν τα πρώτα Ελληνικά Συντάγματα, κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων της επανάστασης. Με κάποιον όμως τρόπο μαγικό, η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας για μένα συνδέεται πρώτα και κύρια με τον Ιωάννη Καποδίστρια. Πάντα στους περιπάτους μου...

Πού και πώς τυπώθηκε η πρώτη εφημερίδα του 1821; Ποιοι ήταν οι τυπογράφοι; Πώς βρέθηκε ο εξοπλισμός; Εκδόθηκαν άλλες εφημερίδες και πού;  200 χρόνια από την Παλιγγενεσία και δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι πίσω απ' τα έντυπα ντοκουμέντα που φτάνουν μέχρι και τις μέρες μας, υπάρχει ο αγώνας, αυτός ο εξαιρετικός κι επίπονος αγώνας, που έδωσαν με πείσμα κι αποφασιστικότητα πάνω στα πιεστήρια οι πρώτοι Έλληνες τυπογράφοι, οι πρωτομάστορες κι αγωνιστές της ελευθερίας της ενημέρωσης, αλλά και της...

Τέτοιες μέρες, Απόκριες, Καθαρή Δευτέρα, αλλά και πολύ αργότερα, ο ουρανός της γειτονιάς γέμιζε πολύχρωμους χαρταετούς. Πραγματικός συνωστισμός, αφού για μας τα παιδιά δεν εννοείτο να μην πετάξει το καθένα τον χαρταετό του. Χαρταετό που δεν τον αγοράζαμε αλλά τον κατασκευάζαμε μόνοι μας με υλικά αυτοσχέδια ή απ’ το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Για μένα η κατασκευή του χαρταετού ήταν κάθε χρόνο ιεροτελεστία. Ο πατέρας μου έφερνε πολλές μέρες πριν τις μάνες (τα ξύλα), τις ειδικές πολύχρωμες...

Αν έχει αξία να γυρίσει κανείς πίσω σ’ εκείνα τα χρόνια, το 1975, το 1980, δεν είναι μόνο γιατί αποτελούν το παρελθόν και την ιστορία του, την προηγούμενη ζωή του, αλλά είναι και γιατί, τα χρόνια εκείνα οι αλλαγές κι οι ανατροπές στα έως τότε δεδομένα ήταν τόσο ριζικές και μεγάλες, που ουσιαστικά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη μετέπειτα ανάπτυξη και της χώρας και της κοινωνίας.

Ελάτε σ' ένα ταξίδι στον Αμερικανικό Νότο του 1962, με τις τόσες ομορφιές και τις τόσες αντιθέσεις, μαζί με το Don Shirley Trio, μαζί με τον Τόνι Βαλελόνγκα και τον Ντον Σίρλεϊ. Ελάτε ν' ανταλλάξουμε κάποιες σκέψεις με αφορμή την βραβευμένη με 3 'Οσκαρ ταινία "Το Πράσινο Βιβλίο", που είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Ελάτε να μιλήσουμε για την αξία του ανθρώπου, για τις ανισότητες, τους αποκλεισμούς και τις διακρίσεις, για την αξιοπρέπεια, μια αξία τόσο παλιά, αλλά και τόσο σύγχρονη.

Ο ελεύθερος χρόνος ήταν περιορισμένος και δεν επέτρεπε πολλά – πολλά. Οι άνθρωποι δούλευαν έξι μέρες τη βδομάδα, από Δευτέρα μέχρι και Σάββατο, αλλά δεν ήθελαν και πολλά για να χαρούν και να ρουφίξουν κάθε στιγμή, κάθε ευκαιρία ζωής, πραγματικής ζωής, για ν΄απογειωθούν. ‘Εφτανε ένας μεζές -το φαγητό της ημέρας πολλές φορές- λίγο τυρί, μια κονσέρβα κι η παρέα γινόταν. Ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, ο Τσιτσάνης, η Μοσχολιού, ήταν εκεί, με τα τραγούδια τους συντρόφευαν τις ανθρώπινες χαρές,...

Για τον πολύ κόσμο αυτές ήταν τότε οι προτεραιότητες κι οι καθημερινές ανάγκες. Για τους εργάτες, τους υπαλλήλους, τους τεχνίτες, τους μικροεπαγγελματίες που έστησαν τις ζωές τους στα εκτός σχεδίου και μετακινούνταν καθημερινά για το μεροκάματο και τον επιούσιο, από το πρωί ως το βράδυ. Τι σχέδιο πόλης, χρήσεις γης, κοινόχρηστοι χώροι και συντελεστής δόμησης; Ένα λεωφορείο για να γλυτώνεις τον ποδαρόδρομο, ένα σχολείο για να μαθαίνουν τα παιδιά σου πέντε γράμματα, μια εκκλησία για τη...

Το νταμάρι, ψηλά στην Πετρούπολη, δεν προλάβαινε να σπάει το βράχο για τις οικοδομές που ξεφύτρωναν εκεί που μέχρι χθες υπήρχαν πέτρες και γαϊδουράγκαθα. Οι γειτονιές μεγάλωναν. Αγόρια και κορίτσια παρέες-παρέες πότε για μπάλα και πότε για κυνηγητό. Αλάνες και χωματόδρομοι στέναζαν απ’ το τρεχαλητό μας. Τα γόνατα συνέχεια ξεγδαρμένα. Ελπίζοντας και κυνηγώντας ένα καλύτερο αύριο μεγάλωσε η γενιά μου, η γενιά που έδωσε στα παιδιά της τα πάντα. «Τα πάντα», όμως, φέρνουν πάντα την ευτυχία;