Kime niyet kime kısmet, neye niyet neye kısmet bir mor Mustang’le ikinci sezona ani bir giriş yaptık. Size merhaba derken, kişisel tarihimin sarsıcı bir kısmına bir nevi modern bi’ veda mektubu. Sürçülisan ettiysek affola. Ettim zira. Hoşça kal sevgili(m).

Merhaba! 10. bölümle buradayım. Belki de sezon finali zamanı gelmiştir. Ne dersiniz? Bu bölümde kendimize ve kendilik halimizle mücadele yolunda kendi içgüdülerimizle bulduğumuz kendi yöntemlerimize kendimiz sahip çıkmamızın önemine kendimce değindim. Şeker Kız Candy aklına gelenler? 😂 Dinlemeye üşenirseniz aklınızda kalmasını istediklerim şunlar: “Hedefleri küçültebildiğimiz zaman ve o küçük hedefi sürdürebildiğimiz zaman; bence ondan aldığımız yetkiye dayanarak, başka şeyler için de...

5 aydır record’a basamıyordum. Basmayıp pişman olacağına bas da pişman ol Ayça dedim. Çünkü en nihayetinde günü geldiğinde yaşadıklarımız için değil de yaşa(ya)madıklarımız için pişman olmayacak mıyızdı? Bu kayıtta darmadağınık da olsa “bende de dehb var sanırım n’aaapmalıyım” diyenlere yanıt vermeye çalıştım. Ama bence bu soru daha derli toplu bir yanıtı hak ediyor. Dilerim o yanıt için de 5 ay beklememiz (evet ben de bekliyorum kendimi inanın) gerekmez. Bana simdilik twitter ve...

Eeeaaa iyi de aynı şeyleri anlatmışsın diyecekseniz VALLA DİNLEMEYİN, üzülürüm bence. Neyi kime ne zaman ne kadar anlattığımı takip edemediğim zamanlar. İyi niyetle. Alım al, morum mor inandım. Ben hep kendime göre. Ama sizin adınız ne? ⚠️ Demedi demeyin, bu kayıtta bazı şeyleri çok tutarlı bir şekilde tekrar etmişim. Ama yine de tıpkısının aynısı olmamış. Aynı yoldan tekrar geçince daha önce görmediğin bir duvarı, tümseği, ağacı, renkli kapıyı fark etmek gibi düşünülebilir. (Akıl...

Aman yarabbi, bu kaydı yayınlamadan önce dinlemek “zorunda kaldım”. Şimdi göndere basarken elim titreyecek. Hazır uykusuzluktan sarhoşken yapıştırayım da bitsin gitsin çünkü mıymıymıy anlattım o kadar. İstesem böyle denk gelmezdi. Buyrun canımlar, pırpır Ayça olarak cıvıl cıvıl başladığım, zamanın körü Ayça olarak PATIR KÜTÜR BİTİRDİĞİM ve sonrasında uzunca bir süre üzülmekle utançtan yerin dibine geçmek arasında değişken bir ruh halinde zıpzıp zıpladığım bir kayıtla daha karşınızdayım ve...

Mecburi mi acaba? “Arif’in Manchester’a attığı golü ararken Songül Karlı’ya varmak” gibi bi kayıtla karşınızdayım. Böyle daha iyi oluyor sanki, zihnin akış -ya da akamayış demeliyim belki- seyri görünür oluyordur biraz. Metilfenidatlıyken konu, varmak istediğin yerden çok uzağa da olsa, illa bi yere bağlanabiliyor. Bu güzel. Bu iyi. Öbür türlü: Siz hepsini bi yere bağladım sanırken karşınızdakinin tek duyduğu “Alakasız bi çocukluk anısı, bisiklet kazası, gardrop toplayamamak ve yokuş” bu...

Vahiy gibi bir anda geliyor “yapabilmekler” bana, çoklukla en daraşlık zamanlarda, seyahate çıkacağın gün banyo dolabı toplamak falan yani öyle saçma! Podcast’ler de böyle oluyor. Aç, susuz, yorgun veyahut uykusuzken. Damla, bende, cidden kendini tamamlayınca damlıyor. Bugün @eriskinDEHB twitter hesabımdan bana ulaşan iki tatlı insan sayesinde iki satır anlatabilecek gücü bulabildim. Üşenmeyip bana ulaşan herkese müteşekkirim. Yalnız olmadığımızı görüp duydukça çok mutlu oluyorum. Mamafih...

Kafam panayır yeri diyip diyip duruyorum ya ben, öyle vallahi! Kaydın ortasında salı akşamı 8’de dersim olduğunu iddia ediyorum, epey de kendimden eminim hani, o ders de yok ki! Bildiğin pazartesi! Eee ne var bunda dediğinizi duyar gibiyim, bu sersemliklerin hayal edemeyeceğiniz tesirleri var canımlar, şimdi pat diye aklıma en çarpıcıları gelmiyor! Ama en basitinden bi’ arkadaşımın çook uyuz olduğu “birlikte yapılmış bi programı 7685. kez değiştirme”lerim var. Yani demem o ki, ADHD biriyle...

Sen tut ne olduğunu hiç anlatmadan konulara dal, buyrun ADHD nemiş ne değilmiş. Yine uzun oldu. Bu feedback’e gerek yok. Diğerleri için mastercard. (Bi gün de şu olur olmaz çağrışımlar ve onları içimizde tutamama derdini anlatayım, en şiddetli tartışmaların ortasında bile, kimse kusura bakmasın ama ben içimden Serdar Ortaç filan mırıldanıyorum. Seni çöpe atacağım poşete yazık.)

Selam canımlar, “pide gibi açıldığım” bi kayıtla daha karşınızdayım, konuşmaktan yorgun düştüğüm tatlı bir podcast misafirliğinin gazıyla kadınlar ve ADHD mevzusuna giriş yaptım. İlk denememde batırınca bu kayıt çıktı ortaya. Mükerrer mi oldu derken bazı şeyler eksik kaldı galiba. Neyse toplarız. Ben olsam hızlandırıp dinlerdim, yine aklıma mukayyet olacağım diye çok yavaş anlattım çünkü. Zor konu. Yordu. Hayat sevince güzel. (Süs püs işine giremediğim gibi daha kesbiç işini şeyapamadım.) 🍒

Selam canımlar, kafamı toplayamıyorum madem, kafamın içi gibi dağıttığım evi toplayayım dediğim bir günün akşamında bir anda kendimi “record” tuşuna basmış buldum. Bodoslama girmezsem, başlayamayacağımı biliyorum. Provasız olunca uzun düşünme aralıkları verip yavaş konuştuğum bir kayıtla karşınızdayım. Sürçülisan ettiysem affola, kimbilir daha neler edeceğim. Gelişimimi gözlemleyebilmemiz için bu kaydı şuraya sek bırakıyorum. Siz isterseniz buz ekleyin. Yalnız değilsiniz. Ben buradayım. İyi...