Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Διορία του Νέρωνος» Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό. «Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.» Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί. Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους. Τώρα στην Pώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο, αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξείδι αυτό, που ήταν όλο μέρες απολαύσεως — στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια ... Των πόλεων της Aχαΐας εσπέρες ... A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων ... Aυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί, ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ. Ο Καβάφης παρουσιάζει στο ποίημα αυτό ένα εξαίρετο δείγμα αξιοποίησης της δραματικής ειρωνείας, αφήνοντας τον ήρωά του καθησυχασμένο από τη διφορούμενη μαντεία να σκέφτεται πως έχει άφθονο χρόνο μπροστά του, μόνο και μόνο για να ανατρέψει την αισιοδοξία των σχεδίων του, αποκαλύπτοντας στην τελευταία στροφή το πραγματικό νόημα της προφητείας. --- Send in a voice message: https://anchor.fm/u039cu03adu03c3u03b1-u03b/message