رابطه ایران با اسرائیل از زمان تأسیس این کشور در سال ۱۹۴۸ میلادی یا ۱۳۲۷ شمسی رابطه‌ای پر فراز و نشیب بوده است. تشکیل کشور اسرائیل در سال‌های آغازین سلطنت شاه جوان ایران محمدرضا شاه پهلوی رخ داد. وضعیت در فلسطین پس از جنگ جهانی دوم و در فوریه ۱۹۴۷ به طور فزاینده‌ای غیرقابل کنترل شد. بریتانیا قصد خود را برای پایان دادن به قیمومت اعلام کرد. در ماه مه ۱۹۴۷، یک ماه پس از اینکه بریتانیا رسماً پرونده فلسطین را به سازمان ملل تحویل داد، سازمان ملل کمیته ویژه فلسطین را ایجاد کرد. کمیته‌ای متشکل از نمایندگان استرالیا، کانادا،  چکسلواکی،  گواتمالا،  هند،  ایران،  هلند،  پرو،  سوئد،  اروگوئه و یوگسلاوی. گزارش این کمیته که ایران هم عضو آن بود در سپتامبر ۱۹۴۷، حاوی توصیه‌های برای حفظ وضع موجود در مورد اداره اماکن مقدس و دو طرح مختلف بود. یک طرح تقسیم فلسطین به دو کشور اسرائیلی و فلسطینی با تشکیل اتحادیه اقتصادی بود که حمایت کانادا، چکسلواکی، گواتمالا، هلند، پرو، سوئد و اروگوئه را داشت. طرح دیگر یک راه‌حل دولتی فدرال بود که هند، ایران و یوگسلاوی آن را پیشنهاد کردند.