To był szybki i bardzo intensywny tydzień. Na szczęście udało mi się wyrwać do lasu. Pooddychać. Pocieszyć się ostatnimi kolorami jesieni. Poszurać po liściach i choć trochę uporządkować rozpędzone myśli. Rozmyślałem sobie o różnych, mniej lub bardziej poważnych sprawach. W tym o dysonansie. Konkretnie dysonansie poznawczym. A jeszcze konkretniej o jego unikaniu. Czemu? A żebym to ja wiedział ;) I tak wróciła do mnie historia o wiosce, mędrcu i młodym chłopaku z obdartymi kolanami. Jak to się wszystko łączy? Zapraszam do posłuchania. maciek | [email protected]