"İçimdeki ses uzaklara çekilmişti."

1. son treni de kalktı gecenin ayrılık vurdu bizi içimizden ve ben vakitleri kaçırdım adamakıllı sevdayı baldıran eyledim kendime. acıyla dolu sessiz bir depremi yaşadım yıkılan düşlerimde çürüyen yanlarım vardı yitik ülkenin dağınık coğrafyasında kanlı bir yürek ve bitkin bir yüz...

Sen hangi dağın zirvesisin Süveyda? Kaç tepe aştıysam birinde yanmaz kandillerin... Kaç çerağ söndürdü ise gözlerin, Bir kuşluk vakti çöktü yükü omuzlarıma. Heybemde biriktirdiğim yıllar, kimin? Asırlar var, nice ayazlara direndi de İki dudağın arasına asıldı tahtım, Süveyda... Yıkılıverdi üç...