De persvrijheid in China staat sinds het aantreden van president Xi Jinping steeds verder onder druk. In de eerste zes maanden van dit jaar hebben negentien journalisten het land gedwongen moeten verlaten. En de journalisten die nog wél in China zitten, krijgen steeds meer te maken met controles en intimidatie.

Iedereen in China mag zich aansluiten bij een godsdienst. Maar wel alleen als die door de overheid is goedgekeurd. Aan die goedkeuring kleven soms voorwaarden. Zo was er jarenlang een discussie tussen het Vaticaan en de communistische partij over de benoeming van bisschoppen. In 2018 werd hier een deal over gesloten, maar die deal loopt deze maand af.

China en Iran praten al sinds 2016 over een deal voor meer economische en militaire samenwerking. China investeert dan miljarden in Iran en krijgt daar Iraanse olie voor terug. Maar van een definitief akkoord tussen beide landen is nog steeds geen sprake.

Na zestig jaar is er weer een nieuwe space race. En deze keer doen veel meer landen mee. Ook China. Afgelopen maand lanceerden de Chinezen hun eerste raket naar de Maan. Het was al de 22ste ruimtemissie, dit jaar. En als het aan China ligt, blijft het daar niet bij.

China heeft elk jaar te maken met zwaar noodweer. Ook nu weer. Alleen lijkt het nu erger dan ooit. Het noodweer is zelfs zo erg dat experts vrezen dat de grootste stuwdam ter wereld de Drieklovendam kan instorten. Ondertussen heeft de Chinese overheid nog steeds geen oplossing voor dit jaarlijks terugkerend probleem.

China beïnvloedt het hoger onderwijs en de wetenschap in Nederland. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van Clingendael. De mate van beïnvloeding is nú nog beperkt. Maar als we er niets aan doen, kunnen de gevolgen groot zijn, waarschuwt het onderzoeksinstituut.

Het racismedebat leeft als nooit te voren: in Amerika en Europa gaan mensen massaal de straat op en steeds meer politici spreken zich uit tegen racisme. Ook China heeft zich de afgelopen maanden uitgesproken. Volgens de Chinezen wordt iedereen met een Aziatisch uiterlijk geassocieerd met corona. Maar nu krijgt China plotseling zelf het verwijt Afrikanen te discrimineren. En dat terwijl de Chinese overheid zegt een zerotolerancebeleid te voeren tegen racisme.

China en India hebben al bijna zestig jaar ruzie over hun landsgrens. Beide grootmachten claimen dat die grens ergens anders ligt. Die ruzie werd tot voor kort vooral verbaal uitgevochten. Maar sinds deze maand zijn er voor het eerst in decennia dodelijke slachtoffers gevallen. En dus laait de ruzie op.

Bedrijven over de hele wereld hebben weken hun deuren moeten sluiten vanwege het coronavirus. Ook in China. Daar komt de klap extra aan nu de Chinese economie krimpt, voor het eerst in decennia. Er gloort een beetje hoop aan de horizon nu de fabrieken opengaan en de Chinese industrie weer langzaam op gang komt. Maar het is de vraag of dit snel genoeg gaat om de bedrijven in China te redden.

China heeft de afgelopen jaren steeds meer invloed gekregen in Europa. Zowel economische als politiek. Voor noodlijdende Europese landen was dit geen groot probleem, zo lang de Chinese miljarden maar bleven komen. Maar sinds de corona-uitbraak hebben ook de noodlijdende landen kritiek op die Chinese invloed. Toch worden kritische Europese rapporten onder druk van China nog gewoon aangepast.

Is het coronavirus ontstaan op een markt voor exotische dieren of toch ergens anders? Dat is de vraag die nu door vooral Amerika wordt gesteld. Nu China de virusuitbraak niet meer kan ontkennen, houden de Chinezen het verhaal in stand dat de markt in Wuhan de bron van het virus is. Vooral Amerika twijfelt aan dit verhaal. Daar gaat het gerucht dat het virus is ontstaan in een laboratorium. China doet dit af als onzin. En ook Chinese ambassadeurs proberen via hun eigen socialmediakanalen deze...

Terwijl de wereld worstelt met de gevolgen van de coronacrisis, lijkt China schoon schip te willen maken in Hongkong. Twee weken geleden werden er meerdere kopstukken van de pro-democratische beweging gearresteerd. En afgelopen week kwam daar nog eens een wisseling van de wacht bij in het kabinet van Hongkong. De hoogste bestuurder Carrie Lam verving vijf belangrijke bestuurders.

In de strijd tegen het coronavirus heeft China op grote schaal technologie gebruikt. Nu wil ook het Nederlandse kabinet apps gaan inzetten om het virus onder controle te krijgen. Deze apps moeten mensen waarschuwen als ze in de buurt zijn geweest van iemand met corona. In Nederland zijn er veel privacyvragen over dit voornemen. Bedenkingen die in China een stuk minder speelden.

Toen het coronavirus voor het eerst opdook in China, deed de overheid of er niets aan de hand was. Maar toen steeds meer Chinezen stierven, gooide president Xi Jinping het roer om: steden gingen in lockdown en mensen werden massaal gecontroleerd. Toch verspreidde het virus zich, ook naar het Westen. En hoewel er eerst naar Amerika werd gekeken voor hulp, richtten steeds meer landen zich tot China. En de Chinezen zijn er als de kippen bij om hulp aan te bieden.

In 1979 besloot de Chinese overheid dat Chinezen nog maar één kind mochten krijgen. Met deze maatregel hoopte de overheid een bevolkingsexplosie tegen te gaan. Hierdoor zijn er naar schatting 300 miljoen minder Chinezen geboren. Maar de regel zorgt bijna veertig jaar later ook voor grote economische en sociale problemen. Daarom mogen de inwoners van China sinds 2015 weer twee kinderen krijgen... waar lang niet iedereen warm voor loopt. Tot grote teleurstelling van de Chinese overheid.

Een nieuw virus houdt China én de rest van de wereld al maanden in de greep. Het coronavirus heeft het land platgelegd en al aan meer dan 1.700 mensen het leven gekost. En dan is er ook nog kritiek op China. Het land zou te laat de ernst van het virus hebben ingezien. Wat zijn de gevolgen van het coronavirus voor China?

BNR maakt vanaf dinsdag 19 februari weer nieuwe afleveringen van de China Podcast. Met dezelfde opmaak, maar met een kleine wijziging. Mark Beekhuis heeft het presentatorstokje overgedragen aan Li'ao Wang. Tijd dus om haar even voor te stellen:

2019 had een feestelijk jaar moeten zijn, voor China. Met de viering van het zeventigjarige bestaan van de volksrepubliek. Maar het werd het jaar van de protesten in Hongkong, de kampen in Xinjiang en de handelsoorlog met Amerika.

Taiwan ziet zichzelf als land. China ziet Taiwan als provincie. En steeds meer landen kiezen ervoor het Chinese perspectief te kiezen. Dit jaar verbraken nog weer twee landen de diplomatieke betrekkingen met Taiwan. Lukt het om zelfstandig te blijven?

In Nederland wonen zon vijftigduizend Chinezen. Ze hebben vaak te maken met vooroordelen. Denk aan mensen die spleetogen maken. Of het roepen van sambal bij. Vroeger werd hier nauwelijks op gereageerd. Maar dat lijkt te veranderen. In de media verschijnen steeds meer Chinezen die zich hiertegen uitspreken.

China verstedelijkt in een razend tempo. Sinds 1980 zijn er elk jaar gemiddeld 16 miljoen mensen van het platteland naar de stad getrokken. 16 miljoen, elk jaar. En dus stampt de overheid de ene na de andere stad uit de grond.

China heeft geen 'boots on the ground' in Syrië, maar de Chinezen hebben er wel belangen. De Nieuwe Zijderoute kan er mooi doorheen lopen, bijvoorbeeld. Maar dan moet het er wel een beetje rustiger worden. En liever zonder Turkse of Amerikaanse troepen. Maar dat is niet wat er nu gebeurt.

De Olympische Spelen worden over drie jaar voor de tweede keer in de historie in China gehouden. Na de Zomerspelen in 2008, maakt Beijing zich klaar voor de Winterspelen in 2022. De toewijzing van de Spelen aan China past in het straatje van Xi Jinping. De Chinese president wil van China een sportwereldmacht maken. En hoe kan dat beter door het organiseren van de Olympische Spelen, waar niet over politiek mag worden gesproken.

De Volksrepubliek bestaat zeventig jaar. En in die zeven decennia groeide China van een ontwikkelingsland tot een nieuwe wereldmacht. Een succesverhaal. Maar de economie hapert, en de protesten in Hongkong duren al maanden. Heeft de Volksrepubliek dan wel een reden voor een feestje?

In de Chinese provincie Xinjiang worden volgens de Verenigde Naties meer dan één miljoen Oeigoeren vastgehouden in detentiekampen. Volgens China klopt er niets van die lezing. Het zou slechts gaan om heropvoedingskampen voor extremisten. Ondertussen lijkt Xinjiang steeds meer op een politiestaat en klagen Oeigoeren dat ze zelfs tot in Nederland worden geïntimideerd door de Chinese regering.