نمیدانم سکوت در گستره ی این جهانِ پهناور چه معنایی دارد! امّا می دانم همه به یک اندازه تجربه اش نمی کنند... درختِ آزاد خانه ی مادربزرگ پُر میشود از هیاهویِ برگ ها... امّا درختِ کناری درختِ سبزِ سرو، گویی در سکوتی ابدیست... نمیدانم سکوتش به چه معناست؟! اما این را به خوبی میدانم در هر سکوتی...

پاییز برای من مثلِ لمس کردنِ یه قاب عکسِِ قدیمی تو خونه ی مادربزگه،که روش پُر از خاکه... هرچقدر بیشتر لمسش کنی... بیشتر حسش میکنی... بیشتر میفهمیش... مثلا! رنگش! رنگِ برگای پاییزی! نارنجی... همون که چهرازی میگه نِگا نارنجیارو...نِگا نارنگیارو... عطرش؟ بوی انار! رفتم آخرش نه؟ آخه من متولد...