We vertellen jou ongewone, unieke verhalen omdat voetbal meer is dan sterspelers en statistieken.

Helaas! Yordi en Peter hebben de bondscoach nog steeds niet te pakken gekregen. Gelukkig is er ook goed nieuws: met Hekkensluiters zijn we er elke dag tijdens het WK. Luister hier de eerste aflevering en abonneer je vooral op de Hekkensluiters-feed. Dan mis je niets! De kop is eraf! Het even verfoeide als interessante WK is begonnen. Een WK waarop, als we iedereen ter plaatse moeten geloven, ALLES anders is. Yordi, Jan, Danielle en Jean-Paul nemen je mee op hun eerste toernooidag,...

Geen nieuwe Neutrale Kijkers, maar Peter en Yordi wilden (geheel vrijwillig) toch even wat van zich laten horen. Luister naar de nieuwe aflevering van Hekkensluiters! Yordi sprak met Burak Yilmaz, Jan ging op huizenjacht en zoekt advies, Danielle kronkelde eigenlijk overal langs en Peter gruwelde bij City-United. Verder bespreken we in deze aflevering de goals van Erling Haaland, het 'verdedigen' van FC Volendam en het rare gedrag van Jasper Cillessen. Verder richten we een standbeeld op...

Helaas, de bondscoach heeft nog niet gebeld.. Omdat Yordi zijn voorliefde voor de underdogs, de obscure verhalen en de rafelrandjes van het voetbaluniversum nergens meer kon delen, is hij een nieuwe podcast begonnen. In Hekkensluiters bespreekt hij elke zondag met originele gasten de meest opvallende zaken uit het afgelopen voetbalweekend. Op dinsdag duikt hij de komende tijd in de wereld van de gevallen clubs. Abonneren op Hekkensluiters kan via onderstaande links: Spotify Apple...

Hoe vaak hebben spelers al niet een eindsignaal gehoord? En toch, elke keer opnieuw is het alsof de wereld eindigt. Het is misschien wel de essentie van het spel, dat je zolang het duurt vergeet dat de wereld niet ophoudt bij de krijtlijnen. Zolang de finale tussen Italië en Engeland duurde was er niets anders dan de finale. De openingsgoal van Shaw. De rolpartij met Chiellini, Veratti en de spitsengoal van Bonucci. De penaltyserie. Rashford op de paal, Pickford die van Jorginho wint. Bukayo...

De finale. Voor de deelnemers is het eigenlijk de enige wedstrijd die ertoe doet. Elke wedstrijd die op dit toernooi gespeeld werd moest leiden naar Wembley, 11 juli. Een maand lang voetballen met maar een doel: winnen. De hele reutemeteut. Het Europees Kampioenschap. De coupe Henri Delaunay. Voor de Neutrale Kijker is de druk wat minder hoog. Die heeft zijn portie al gehad. De finale is meer een toetje, netjes tot het laatst bewaard. Dat wil niet zeggen dat het meteen ook onbelangrijk is....

Als Neutrale Kijker heb je graag het idee dat er een rechtstreekse verbinding bestaat tussen jou en het voetbal. 22 spelers, een bal, en jij thuis op de bank. Een pure connectie waar niemand tussen kan komen. Maar er zijn ook verhalen over goden, amper zichtbaar, die het mogelijk zouden maken dat het voetbal überhaupt op jouw televisie komt. Goden die onze blik ongemerkt sturen van achter de schermen. Als zij al bestaan, wie zijn dat dan? Hoe ver reikt hun macht? Houden ze zelf van voetbal?...

Als je heel eerlijk bent hebben we het in Neutrale Kijkers zelden over voetbal, maar veel vaker over de verhalen over voetbal, of over de verhalen over de verhalen over voetbal. Je kan ook eigenlijk niet zonder. Anders weet je niet wat je ziet, dan zie je echt alleen maar 22 spelers en een bal. Je wil toch weten wie die spelers zijn, waar ze vandaan komen, waar ze ‘s nachts over dromen, of ze weleens wheelies maken op de fiets. Wanneer eet die spits precies z’n toetjes, hoeveel meter woont...

Als je iets maar vaak genoeg zingt wordt het vanzelf werkelijkheid, moeten de Engelsen hebben gedacht. Als je het maar heel hard zingt hoor je je eigen twijfels niet. Toch werd het plotseling stil toen Mikkel Damsgaard binnenschoot van 25 meter. En dat lied dan, hoorde je Wembley denken. Was dat dan voor niets? Twijfel. Het duurde helaas maar 9 minuten en toen stond het alweer 1-1. De Neutrale Kijker had de Engelsen het liefst nog wat langer zien stressen en woelen, nu kwam de opluchting te...

Alsof ze alvast van shirtjes hadden gewisseld, zo verwarrend was de openingsfase van Italië - Spanje. Tot deze wedstrijd was het saaie Spanje nog de vijand van de Neutrale Kijker, en het sympathieke Italië nog de grote vriend. Maar zo blijkt dat je nooit te loyaal of vooringenomen moet zijn, iedere wedstrijd heeft een eigen wil. Je kon niet anders dan de Spaanse aanvalsdrang waarderen, en een beetje schamper lachen om het Italië dat na een paar wedstrijden aanvallen besloten had om het toch...

Een bekende valkuil voor de Neutrale Kijker is dat hij zich verliest in het focussen op hoofdzaken. Dat hij alleen maar kijkt naar winnaars, doelpunten, het vertoonde spel. Maar het ‘toernooigevoel’ laat zich nooit volledig vangen in dergelijke essenties, het wordt evengoed bepaald door alle dingen die er eigenlijk niet toe doen. Rafael van der Vaart, een zoekplaatje waarmee je een mok kan winnen, een commentator die per ongeluk hansbal zegt in plaats van handsbal, de strakke mouwtjes van...

Tijdens een toernooi is de blik enkel vooruit gericht, trainers en spelers laten zich erop voorstaan enkel bezig te zijn met morgen, hoogstens de volgende wedstrijd, maar zelden met gisteren. En ook het toernooi zelf heeft eigenlijk maar 1 doel: de finale, het bepalen van de kampioen. Hoe ver dat op de eerste speeldag ook nog lijkt. Maar de Neutrale Kijker heeft de rustdag nodig voor reflectie. Even een pas op de plaats in de immer voortschrijdende tijd, om achterom te kijken en te zien hoe...

Het was een dag van vroege doelpunten. In de eerste kwartfinale van de speeldag mocht de Deen Delaney al na 5 minuten binnenkoppen. In de tweede kwartfinale scoorde Kane na 4 minuten. Als Neutrale Kijker heb je aanvankelijk een Pavlovreactie van blijdschap. Doelpunten zijn nou eenmaal leuk, hebben we onszelf aangeleerd. Maar na die eerste blijdschap volgt al gauw vertwijfeling. Want het maakt natuurlijk ook nog uit wie er gescoord heeft, en of dat wel bevorderlijk is voor de wedstrijd....

De Spaanse bondscoach Luis Enrique vergelijkt zijn ploeg met een fles cava. Deel van die metafoor schijnt te zijn dat die fles af en toe ook ontkurkt wordt, maar de vrees van de Neutrale Kijker is dat dat uiteindelijk nooit gebeurt. Dat Spanje zoals tegen Zwitserland met een of twee momenten van geluk de halve finale kan bereiken. Dat het wel even spannend wordt, zelfs verlengen, penalties. Maar dat de kurk achteraf gewoon nog op de fles blijkt te zitten. Veel liever zien we dan een wedstrijd...

De 22 spelers op het veld kunnen zo hard werken als ze willen, ze kunnen doelpunten maken, wedstrijden winnen, maar aan het einde is er maar 1 ding belangrijk: wat de mensen ervan vinden. Statistisch gezien kan Spanje prachtig voetbal spelen, maar wat hebben ze eraan als de Neutrale Kijker het ‘saai’ vindt? Op papier is het doelpunt van Patrik Schick net zoveel waard als iedere ander doelpunt ooit gemaakt. Het zijn alleen de meningen die dit weten te verheffen tot een wereldgoal. Het cliché...

De geschiedenis wordt geschreven door overwinnaars. We weten dus eigenlijk nog niet waar we precies naar zitten te kijken. Dat wordt pas duidelijk als op 11 juli als de finale is gespeeld. In de kwartfinales kijken we nog naar 8 verschillende toernooien. Wordt dit het EK van de verrassing? Het Griekenland van 2021? Wordt dit het EK waarop de geriatrische gouden generatie van België de laatste kans greep? Wordt dit het sprookje van Eriksen en de Denen? De revanche van het cava-voetbal van Luis...

Terwijl ik op de BBC naar Engeland - Duitsland keek dacht ik: volgens mij is het voor iedereen beter als de Engelsen zo ver mogelijk komen. Als je ziet hoe de wedstrijd van tevoren wordt opgeblazen tot mythische proporties. Hoe er van de analisten tot de spelers zonder ironie gesproken wordt over nationale trauma’s en het schrijven van geschiedenis. Hoe Wembley ontploft bij het doelpunt van Sterling, de absolute scenes van de lads die volgen. Hoe It’s Coming Home alweer wordt ingezet, hoe er...

De Neutrale Kijker kan het niet alleen, je hebt altijd wat hulp nodig van de mensen op het veld. We moeten Unai Simon bedanken, voor de voorsprong van Kroatië. We moeten Miroslav Orsic bedanken, voor de gelijkmaker waardoor het spektakelstuk nog een half uur doorging. We moeten Alvaro Morata bedanken, voor de gerechtigheid. Haris Seferovic, voor het duwtje en de kopbal. Benzema voor de doppelpack. Pogba voor het afstandsschot. Nog een keer Seferovic voor de aansluitingstreffer. Gavranovic...

De sfeer is compleet omgeslagen, zei Henry Schut in de stromende regen. Het was de hele dag een broeierige zomerdag geweest, maar underdog Tsjechië had Nederland nog niet uitgeschakeld of het kwam met bakken uit de hemel. Waar ze het in de studio probeerde droog te houden, begon voor de Neutrale Kijker de grote lakmoesproef. Hoe neutraal ben je nou echt? Kun je ook nu nog genieten van het toernooi? De wedstrijd België - Portugal hielp niet meteen om de vieze smaak weg te spoelen. Gek genoeg...

Het duurde 26 minuten tot een schot van Kasper Dolberg in de verre hoek zeilde. Tot die tijd kon je nog zeggen dat de wedstrijd nog beide kanten op kon vallen, Wales was zelfs ietsje beter, maar vanaf die goal was het klaar. Kon je nog maar 1 resultaat zien, de wedstrijd werd een regelrechte lijn naar de 4-0 die aan het einde op het scorebord stond. Zo snel kan het gaan in de achtste finales. Als je het in de wedstrijd zelf niet op de rails krijgt ben je gezien. Bij Italië - Oostenrijk was...

Zoals ik maar een madeleine hoef te ruiken om terug te denken aan die keer dat ik probeerde Proust te lezen, zo hoef ik maar ‘waka waka’ te horen en ik ben weer zeventien, op een plein in Eindhoven, met mijn vrienden aan het kijken naar het WK 2010. Het is wonderlijk wat muziek kan doen. Hoe liedjes een soort tijdcapsules worden, volgepropt met herinneringen. Als ik ‘ooweeyaa’ hoor ben ik weer een student die de hele dag op de bank zit te kijken naar Henry Schut die ook op een bank zit, in...

De groepsfase zit erop. Sommige mensen zeggen dat het toernooi dan pas echt begint, maar die zijn slecht geinformeerd. De bittere waarheid is dat het toernooi al bijna voorbij is. Er zijn 36 wedstrijden gespeeld, we hebben er nog maar 15 te gaan. Voor de Neutrale Kijker is het toch altijd een momentje van rouw, als de meeste slechte, rare en kleurrijke ploegen het toernooi moeten verlaten, en je achterblijft met de toppers die net iets te goed weten wat ze moeten doen. Maar na al het gereken...

Voor een Neutrale Kijker is het voldoende om getuige te zijn van iets unieks. Vandaag zag ik Lewandowski in 1 actie 2 keer op de lat koppen, alsof het universum hem werkelijk verboden had succes te hebben in een Polenshirt. Ik zag de Slowaakse keeper Martin Dubravka een hoge bal in zijn eigen doel meppen. Als ware hij een glitch in een computerspel. Na dat soort momenten maakt het eigenlijk niet zoveel meer uit, dacht ik, ik had m’n portie al gehad. Maar toen maakte Lewandowski er nog 2,...

Het voelt gewoon verkeerd dat de eerste wedstrijden vandaag pas om 9 uur ‘s avonds begonnen. Ik bedoel: wat moet je dan de hele dag? Een eindtoernooi zou allesoverheersend moeten zijn. Het moet je een maand lang ontslaan van de verantwoordelijkheid om zelf te bepalen wat je doet met je dag. Je gaat gewoon om 3 uur op de bank liggen voor een wedstrijd als Schotland tegen Kroatie, of Engeland tegen Tsjechie. Nu begonnen die wedstrijden pas om 9 uur, en liep ik de hele dag verweesd rond alsof...