ทำไมพระพุทธเจ้าจึงเปรียบเทียบจิตใจของมนุษย์กับลิง? ก็ดูลักษณะของลิงแทบจะไม่นิ่งเลย กระโดดโลดเต้นอยู่ตลอดเวลา แล้วก็วิ่งไปวิ่งมา ดูเหมือนกับไม่มีจุดหมายปลายทาง ไม่มีจุดประสงค์อะไรที่ชัดเจน คือเคลื่อนไหวเพื่อเคลื่อนไหว ไม่ใช่เคลื่อนไหวเพื่อจุดประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง นอกจากจะกินอะไรซักอย่าง ฉะนั้นจิตใจของมนุษย์ที่ขาดการฝึกอบรมก็เป็นอย่างนี้ พระพุทธองค์ก็เปรียบเทียบพฤติกรรมหรือว่า นิสัยของลิงเหมือนคนฟุ้งซ่าน คนขาดสมาธิ แล้วอีกข้อหนึ่งคือเป็นคำเปรียบเทียบของหลวงพ่อชา ในเรื่องของนิพพิทาหรือความเบื่อหน่าย เพราะคำนี้คนจะเข้าใจผิดกันเยอะ เข้าใจว่าเบื่อหน่ายแบบว่าไม่ชอบ เป็นเรื่องของโทสะ แล้วทำไมจึงเป็นคุณธรรมของผู้ปฏิบัติในขั้นสูง หลวงพ่อชาท่านเคยตักเตือน ผู้ที่เข้าวัดบอกว่า เขาเบื่อโลก อยากมาอยู่วัดเพราะเบื่อโลก แล้วหลวงพ่อชาท่านบอกว่า ความเบื่อทั่วไปนี่มันไม่ใช่ความเบื่อหน่ายที่พระพุทธองค์เรียกว่า ‘นิพพิทา’ ถ้าเป็นความเบื่อทั่วไปเหมือนตัวลิงมันเบื่อ มันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ก็เรียกว่าเบื่อ เบื่อแบบลิง แต่ถ้าเป็นนิพพิทา ความเบื่อหน่ายของนักปฏิบัติ อันนี้คือเบื่อการที่จะเป็นลิงหรือเบื่อความเป็นลิง ท่านบอกว่ามันต่างกันนะ ลิงเบื่อกับเบื่อลิง ถ้าลิงเบื่อก็แป๊ปเดียวก็หายเบื่อ แล้วก็เล่นต่อไป แต่ถ้าเบื่อความเป็นลิงแล้ว ก็จะนำไปสู่ความหลุดพ้นจากความเป็นลิงได้ต่อไป พระอาจารย์ชยสาโร