Jurka wessała komórka! To nie żadna plotka czy bzdurka. Naprawdę, jak bum cyk cyk, Jurek w komórce znikł. Nie myślał, że coś się stanie I palcem tłukł po ekranie, Lecz nawet nie zdążył „auaaaa” Krzyknąć. I go wessała. Wessała komórka, a przecież Jest tyle rzeczy na świecie, Które w tym samym czasie Z radością porobić da się! Mógł sobie pleść stworki ze sznurka, Na trąbie grać na podwórkach, Wziąć udział w harcerskich zbiórkach, Zrobić sałatkę z ogórka, Patrzyć jak deszczyk ciurka, Albo udawać kangurka. Lecz Jurek komórkę miał w ręce I stukał w nią, i nic więcej Nie robił przez dni pięć, czy sześć, Więc go wessało. I cześć! Tak skończył samotnie w komórce, Jak bałwan zimą na górce Lub myszka, co siedzi w dziurce, Bo dopaść ją jakiś gbur chce. Więc czyś jest Jurek, czy Jerzy, Z komórką uważać należy! I zanim ją chwycisz, to weź się Zastanów. Albo Cię wessie!