„Neem uw zoon en offer hem aldaar op één der bergen, die Ik u zeggen zal". Offeren! Mijn zoon offeren. Een mensenoffer? O zeker, het is de mens, elk mens, gezet eens te sterven. Elk mens. Dat is sinds de zondeval zo. Dat moet elk mens. Maar een mensenoffer. Zelf zijn zoon offeren. Dat is toch nooit gehoord? Ja zo is dat bij de heidenen rondom. Maar wil God dat? Ds. W.L. Tukker legt in het Gereformeerd Weekblad van augustus 1977 deze geschiedenis uit.

‘En het geschiedde na deze dingen, dat God Abraham verzocht, en Hij zeide tot hem: Abraham! En hij zeide: Zie hier ben ik. En Hij zeide: Neemt nu uwen zoon, uw enige, dien gij liefhebt. Isaac, en ga henen naar het land Moria, en offer hem aldaar tot een brandoffer, op één van de bergen, dien Ik u zeggen zal. (Gen. 22: 1-2). Ds. W.L. Tukker legt in het Gereformeerd Weekblad van augustus 1977 deze geschiedenis uit.

Een vrouw van Tyrus en Sidon Kwam schreiend tot Jezus gevlucht. Zij riep: „Zone Davids! ontferm U En hoor mijn gekerm en gezucht. Mijn dochter is deerlijk bezeten, Ach, toon ook aan haar Uwe kracht!” Maar Jezus, Hij zweeg, tot deez’ moeder Haar eigene zonde gedacht. O, Jezus, ontferm U ook mij! O, Jezus, ontferm U ook mij! O, reinig mijn ziele en lichaam; O, Jezus, ontferm U ook mij!

Wat als je man het laat afweten bij de geloofsopvoeding van de kinderen? Als moeder is dat niet eenvoudig, je hebt immers samen ‘ja’ gezegd. Hierbij enkele overwegingen.

„En alzo zij overweg reisden, kwamen zij aan een zeker water, en de kamerling zeide: Zie daar water, wat verhindert mij gedoopt te worden?" Ds. W.L. Tukker gaat in een meditatie over de geschiedenis in op de wonderlijke ontmoeting tussen Filippus en een beambte uit Candacé. De meditatie werd gepubliceerd in het Gereformeerd Weekblad, in 1979.

‘Welk geschenk is groter dan dat van God Zelf? Wat kan Hij meer geven dan zichzelf?’ Dr. H. Bavinck geeft oog voor Gods grote genade, die tot uiting komt in Zijn verbondstrouw en de gave van Zijn Zoon.

Wat las de kamerling uit Candacé in de profetieën van Jesaja? Ds.W.L. Tukker gaat daarop in, bij zijn meditatie over deze zendingsgeschiedenis, in het Gereformeerd Weekblad van 1979. „Hij is gelijk een schaap ter slachting geleid en gelijk een lam, dat stemmeloos is voor dien die het scheert, alzo doet Hij Zijn mond niet open. In Zijn vernedering is Zijn oordeel weggenomen en wie zal Zijn geslacht verhalen? Want Zijn leven wordt van de aarde weggenomen."

‘Die man had een boekrol bij zich van Jesaja. En daar zat hij op reis in te lezen. Hij was al in Jesaja 53!’ Aldus ds. W.L. Tukker in het Gereformeerd Weekblad in 1979, in een meditatie over de kamerling uit Candacé.

‘Voor ons ligt de allerbekendste geschiedenis van Filippus en de Moorse kamerling. Moge de Heere ook de bekende delen van Zijn woord zegenen! Filippus is zo'n mooie figuur, zoals wij hem al meemaakten in Samaria, waar hij tot zo'n grote zegen geweest is, zodat op zijn woord scharen geloofden, uit wie onreine geesten geworpen werden.’ Aldus ds. W.L. Tukker in het Gereformeerd Weekblad van 1979.

Staat op en strijdt de goede strijd tot al wat God u vraagt, bereid

Nadat in de negentiende eeuw het zendingswerk onstuimig groeide, zagen we in de twintigste eeuw hoe dit vrucht droeg op alle continenten. De zendingsverhalen waar velen van ons mee opgroeiden, toonden ons de levenwekkende kracht van het Evangelie. Velen kwamen vanuit het heidendom tot geloof in de Heere Jezus Christus.

‘Er is geen persoon, samenleving, land, of gebied dat buiten de autoriteit van Christus valt.’ Deze opvatting staat volgens missioloog dr. Craig Ott op gespannen voet met de postmoderne benadering van de waarheid. De heersende opvatting in de samenleving is namelijk dat er allerhande opvattingen over God naast elkaar kunnen bestaan en dat een overkoepelend verhaal ontbreekt. Niets is echter minder waar. De Heere regeert. Dat toont de vrucht op het zendingswerk, al eeuwenlang.

‘De bezinning op de grondslagen van het christenzijn waartoe wij in onze tijd gedwongen worden dient ons terug te voeren tot de elementaire betekenis van de opstanding van Christus.’ Aldus ds. K. Exalto in de Waarheidsvriend, 1971. ‘Niemand is een christen dan wie leeft uit Christus, één plant met Hem is geworden (Rom. 6:5), een lid is van het lichaam waarvan Hij het Hoofd is, en daardoor de kracht van Zijn kruisiging en dood ervaart door ook zelf aan de zonde gekruisigd te worden en te...

‘De draagwijdte van de betekenis van Christus' opstanding kan men zich moeilijk groot genoeg voorstellen.’ Aldus ds. K. Exalto in de Waarheidsvriend (1971). ‘Wanneer de Heidelbergse Catechismus (Zondag 17) in zijn beantwoording van de vraag naar 'het nut van Christus' opstanding' drie dingen noemt, namelijk: de overwinning van de dood, de geestelijke opwekking tot een nieuw leven en de zekerheid van onze heerlijke opstanding, dan kan worden gezegd, dat deze drie dingen tezamen heel het...

Volgens Petrus blijkt de werkelijke schoonheid van een vrouw niet in haar uiterlijke verschijning. Hoe mooi haar kapsel zit, of het goud dat ze draagt, of de kleding die ze met zorg kiest. Nee zegt hij, werkelijke waarde heeft wat verborgen ligt in haar hart. Een zachtmoedige en stille geest. Dat is kostbaar voor God (1 Petr. 3: 4). Zo versieren vrouwen zich, volgens Petrus. Met als belangrijkste kenmerk; zij hopen op God.

Bonhoeffer stelt dat het geluk dat de man vindt in een goede, of zoals de Bijbel het zegt, in een ‘degelijke’, ‘krachtige’, ‘wakkere’ vrouw, steeds weer geprezen wordt als het hoogst denkbare geluk. Haar waarde gaat die van robijnen te boven. Een degelijke vrouw is de kroon van haar man (Spr. 12: 4). Een onwijze vrouw brengt daarentegen volgens de Bijbel onheil over heel het huis.

‘In het Aramees, in de volkstaal van die dagen, spreekt de Heere deze woorden: “Eli, Eli, lama sabachtani.” De aanhaling van Psalm 22, van David’ Ds. W.L. Tukker mediteerde in 1963 over deze woorden, als verbinding tussen kruisgang en Psalmzang.

Ds. W.L. Tukker schreef in 1963 in het Gereformeerd Weekblad over het kruiswoord dat Jezus uitriep tijdens de drie uren van dikke duisternis op Golgotha. ‘Dat is om drie uur in de namiddag, juist op de tijd, dat het offer gebracht werd. Drie uren werd daar duisternis, over de gehele aarde, zoals onze tekst zegt, over het gehele land, zoals de Engelsen lezen.

Waar wetenschap en overheid burgers aansporen om vooral hun instincten te volgen en de vrijheid te nemen om zich seksueel breed te oriënteren, biedt de Bijbel een ander perspectief. Dr. W. Aalders (1909-2005) doorzag met profetische blik de ontwikkelingen. In zijn artikelenbundel ‘De tijdgeest weerstaan’ geeft hij een heldere analyse van ontwikkelingen op het gebied van huwelijk en moraal, maar ook van de impact hiervan op kinderen en opvoeding.

Komt, heffen wij een lofzang aan De Heer is waarlijk opgestaan; Komt, laten wij niet langer klagen De Levensvorst heeft door Zijn kracht Den dood de doodsteek toegebracht De laatste vijand ligt verslagen.

‘Want Hij heeft zich aangeboden als Borg. Hij is vrijwillig deze weg gegaan voor Zijn volk, opdat de Vader geëerd en geprezen zou worden en dat volk verlost en gered. Ja dan is het er ons om te doen om die lijdende Borg te zien. Want in de lijdensgeschiedenis ontmoeten we veel mensen. En we worden door die mensen zo gemakkelijk afgetrokken van de Heere Jezus.’ Aldus ds. A. Vroegindeweij in een meditatie in het Gereformeerd Weekblad in de lijdenstijd van 1958.

Wij kunnen niet naar het lijden van Christus kijken als naar een spannend spel, dat ons verder niet aangaat. Nee, dat lijden van Christus gaat ons van het begin tot het eind aan. Wij hebben gezondigd, wij hebben God de rug toegekeerd. Wij hebben Gods heilige wet geschonden. Wij hebben niet gedaan wat God van ons vroeg. Wij hebben wel gedaan wat God ons had verboden. God vroeg van ons liefde met ons gehele hart. En wij hebben gegeven haat, want we zijn zo diep gevallen dat we van nature...

‘In de laatste weken hebben we de Heere Jezus Christus weer gevolgd op zijn lijdensweg. En op Goede Vrijdag zien we het einde van die weg. Hij wordt aan een kruis genageld, aan het vloekhout, en Hij sterft.’ Aldus ds. A. Vroegindeweij in een meditatie in het Gereformeerd Weekblad in 1958.

C.S. Lewis roept in zijn werk ‘De afschaffing van de mens’ (1943) lezers terug naar een werkelijkheid waarin de normen geen construct zijn, maar verwijzen naar een werkelijkheid die hen overstijgt. De oude Israëlieten bezingen de Wet omdat zij ‘waar’ is.