شماره‌ی بیست و هشتم | حاکمانِ محکومدی 99 هیچ کس به اندازه‌ی نیکلای و بنده و شما نفهمید که آدم‌ها عاشق خلاصه کردن همه چیزند! شاید بقیه‌ هم فهمیده باشند، چه می‌دانم! من به اندازه‌ی تک تک آدم‌هایی که در حد یک چای مشترک ازشان خاطره دارم، زندگی کرده‌ام اما هنوز نمی‌دانم روی چه حسابی می‌توانند ما را در حد یک کلمه خلاصه کنند و با همان یک کلمه برای‌مان نسخه بپیچند! خودت که دیدی آن‌ها حتا بلدند با همان یک کلمه قاضی بشوند و حکم صادر کنند! بی‌غرض برایت بگویم که توی هر حاکمی، یک محکوم زندگی می‌کند که هنوز نوبتش نشده! حیف که نیکلای مُرد وگرنه برایت می‌گفت. بهتر از همه این را فهمید!‌‌‌ متن و روایت : مهدی روزرخ (م.مسافر) موسیقی‌‌های استفاده شده:Simone Sittel-Schlimbach - A Child Is BornJase Moran - Aegean FantaisieBrand X Music - Twisted TaleDYATHON - Sweet Darkness‌آیدین جودی و محمد تیام - به خود آی [email protected]